Elke maand belt Wolsheimer een aantal voorgangers uit de achterban van MissieNederland om te informeren hoe het met hen gaat. Maandag had hij er negen aan de lijn. Hij schrok van de reacties, meldde hij dinsdag op Twitter. „Weet dat ik vurig voor jullie bid.”

Waar schrok u precies van?

„Voorgangers kampen met lichamelijke en psychische klachten. Ze zijn moe en zien weinig perspectief nu ze al twee jaar hun herderrol niet goed kunnen uitvoeren. Dat gaat z’n tol eisen. Tot mijn verbazing kwam dit in alle gesprekken, met predikanten in de leeftijd tussen de 25 en 55 jaar, naar voren, en ook in een overleg dat ik later op de dag met een kerkgenootschap had.”

Hoe verklaart u het dat dit nu ineens zo sterk naar voren komt?

„Ik denk dat de laatste lockdown predikanten knock-out geslagen heeft. De veerkracht lijkt weg te zijn. De lockdown die in november ineens op een zaterdagavond werd afgekondigd en meteen de volgende dag inging, was een harde klap. Velen hadden hun blik op Kerst gericht en dachten dat er dan eindelijk weer wat mogelijk zou zijn. De teleurstelling was groot toen bleek dat de fysieke kerstdiensten geschrapt moesten worden.

Veel predikanten vinden het moeilijk om in een lege kerk te spreken voor een camera. Daar komt bij dat het aantal bezoekers van livestreams afneemt. De vraag komt op: Waar is mijn kudde nog? Ook worden predikanten moe van discussies buiten hun vakgebied, bijvoorbeeld over wel of niet vaccineren. Na twee jaar is de rek eruit.”

Ligt het gevaar van een burn-out op de loer?

„Sommige predikanten gaven aan dat ze daar behoorlijk dicht tegenaan zitten. Een voorganger zei: „Ik kan niet meer dan zeven uur werken op een dag en ben blij dat ik bijna twee weken vakantie heb. Dat heb ik echt nodig.””

Wat raadt u vermoeide en sombere predikanten aan?

„Een predikant is een zielzorger. Dat begint bij zijn eigen ziel. Het is heel belangrijk dat hij aandacht geeft aan zijn eigen geestelijk leven. Als die bron opdroogt, valt er niets meer te delen. Daarnaast is het goed ontspanning te zoeken. Ga bijvoorbeeld één keer per dag wandelen. Het zou mooi zijn als bevriende predikanten dat samen doen, om samen te zuchten en te steunen, maar ook om elkaar te bemoedigen. Als je alles alleen moet dragen, is het extra zwaar.”