De Israëlische predikant ds. D. Zadok zei dat woensdag tijdens de jaarlijkse themaochtend van het Deputaatschap voor Israël van de Gereformeerde Gemeenten. Als voorbeelden noemde hij dat hij zijn zoon heeft laten besnijden en dat hij er doorgaans voor zorgt dat er geen varkensvlees in huis is.

Joodse christenen doen soms ook mee aan het loofhuttenfeest. „Niet voor enig geestelijk nut, maar om hun getuigenis in de samenleving niet te belemmeren. Ten onrechte krijgen Joodse christenen te horen dat ze geen Joden zijn omdat ze in Christus geloven. Wij vieren Joodse feesten, maar zeggen erbij dat ze in Christus vervuld zijn. Met Pasen nodigen we familieleden uit en dat biedt een gelegenheid tot evangeliseren. Een loofhut herinnert aan de woestijnreis; wij zeggen dan dat alle mensen in de wildernis leven en Christus als Messias nodig hebben.”

„De ceremoniële diensten zijn vervuld”, zei ds. M. H. Schot (Hendrik-Ido-Ambacht). „Paulus spreekt degenen die er de grond van hun heil in bleven zoeken aan als uitzinnige Galaten. Psalm 87 is er een voorbeeld van hoe het Oude Testament reeds spreekt van een kerk uit Jood én heiden.”

Antisemitisme

Ds. Zadok sprak de luisteraars toe in een videoboodschap vanuit zijn kerk in Kanot bij Gerdera, omdat hij door de coronamaatregelen niet naar Nederland kon reizen. Als gevolg van de maatregelen had de bijeenkomst niet plaats in de kerk van Geldermalsen, maar via een livestream.

Jood en heiden kunnen alleen door Christus’ bloed worden gered, zei de predikant. „Sommigen geloven dat Joden zalig kunnen worden zonder kennis van Christus. Dat is de theologie van het dubbele verbond of de bredere smalle weg. Het is echter de ergste vorm van antisemitisme die er is, want Joden worden erdoor misleid. Mijn Joodse bloed heeft geen geestelijke waarde. Pas toen Simeon Christus zag, zei hij dat zijn ogen de zaligheid hadden gezien.”

Ceremoniën vervuld

”Het oude en nieuwe verbond”, was het thema van de bijeenkomst. Het oude verbond was goed, het nieuwe was beter, zei ds. A. Schot (Nunspeet). Onder het oude verbond wees de ceremoniële schaduwdienst op het bloed van Christus, onder het nieuwe verbond was die verwachting door Zijn komst vervuld. „Toen moesten de schaduwen wijken. Jammer dat zoveel mensen willen vasthouden aan het oude verbond. Waarom zou je bij een kaarsje willen leven als de zon schijnt? De weldaden van het nieuwe verbond zijn: vernieuwing van het hart, gemeenschap met God, zaligmakende kennis van Hem en vergeving der zonden.”

Omdat ds. D. de Wit (Borssele) verhinderd was te spreken over de Galatenbrief, werden passages voorgelezen die hij daarover schreef. Volgens de Zeeuwse predikant hadden de ceremoniën voor het Joodse volk een bewarende functie; het moest apart wonen. Christus’ komst brak de middelmuur des afscheidsels tussen Jood en heiden. „Als we die middelmuur handhaven, doen we tekort aan de eenheid van het lichaam van Christus. We kunnen dus niet zeggen dat Joodse ceremoniën mogen worden gehandhaafd. Paulus spreekt over een zoveel beter verbond, de vervulling in Christus.”

„Alles in de tempel sprak van het werk der zaligheid door Gods Zoon”, zei ds. M. H. Schot in zijn openingswoord. „Alleen door het offer van de Zoon kan God weer gemeenschap hebben met verbondsbrekers. Vanwege Gods verbondstrouw zal niet een van hen gemist worden.”

Meer vruchten

De predikanten noemden Melchizedek, Job en Ruth als voorbeelden van mensen buiten Abrahams stam in wie de Heere werkte. „Er was onder het Oude Testament een overblijfsel onder de heidenen”, zei ds. Zadok. „Nu is er een overblijfsel onder de Joden. De kerk in Israël groeit, ondanks de moeilijke omstandigheden. Ik geloof dat de tijd komt dat er zoveel Joden tot het geloof in de Messias komen dat we kunnen zeggen dat geheel Israël zalig wordt. Wij zijn de eerste vruchten. Er komen er meer.”