De cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) spreken vorige week duidelijke taal: het aantal 65-plussers met een betaalde baan is de afgelopen jaren verviervoudigd.

Een van hen is Van ’t Hof, docent Nederlands op de Pieter Zandt Scholengemeenschap in Kampen. Ook dit cursusjaar geeft hij weer les. „Officieel ben ik zeven jaar geleden met pensioen gegaan. Daarna heb ik een jaar vrijwilligerswerk gedaan op school. Ik kon het werk toch nog niet helemaal loslaten. En ik miste het lesgeven. Daarna vroegen ze of ik op de locatie Urk wilde lesgeven in verband met het lerarentekort. Na wat overwegingen heb ik dat gedaan. Achteraf ben ik daar echt blij mee.”

Na het jaar op Urk vroeg de school hem om nog een jaar te blijven. Na drie jaar op Urk verkaste Van ’t Hof naar de locatie Staphorst. Sinds 2018 is hij weer terug in Kampen, op de locatie waar hij eerder jaren werkte.

Gouden randje

Van ’t Hof staat niet meer fulltime voor klas. „Ik geef les aan drie klassen, dat zijn zo’n negen lesuren in de week. Maar door opvang van ziekte of een inval-uur kan het ook wel eens 11 uur per week zijn. Ik geef les aan klas 3 havo en 3 en 4 van de mavo. Dat laatste is echt mijn ding.”

Genoeg van het lesgeven heeft hij zeker niet. Lachend: „Dat vragen mensen vaak aan me. Maar ik vind het juist heerlijk om met een groep leerlingen om te gaan. Ik heb een goede gezondheid, waar ik dankbaar voor ben. En boven alles: ik geniet elke les weer van de leerlingen die binnenkomen.”

De docent is dankbaar als hij iets voor zijn leerlingen kan betekenen. „Iedere dag kan ik bij dagopeningen de leerlingen wat meegeven. Af en toe kun je voor een klas en of individuele leerling wat doen. Ik probeer altijd achter het gedrag van een leerling te kijken. Na een persoonlijk gesprek is het mooi dat het soms weer beter gaat. Momenten met een gouden randje waarvoor je in het onderwijs werkt.”

Krachten

Aan pensioen denkt de fitte zeventiger dan ook momenteel niet. „Als ik gezond mag blijven, en ze vragen me, dan blijf ik weer een jaar. Ik bekijk dat echt van jaar tot jaar. Per slot van rekening kun je van het ene op het andere moment iets gaan mankeren waardoor lesgeven niet meer kan.”

„Ik hoef ook geen vijf dagen meer te werken”, vertelt Van ‘t Hof. „Daarom kan ik naast mijn werk, samen met vrouw, andere leuke dingen doen. We fietsen veel en ontdekken graag mooie plekjes in ons land of we gaan met onze kleinkinderen naar een museum. Dat kan ik nu makkelijk doen.”

Vergaderingen

Daar komt nog bij dat Van ‘t Hof op school niet meer bij alle vergaderingen hoeft te zijn of nascholing moet volgen. „Ook ben ik geen mentor meer. Vorig jaar nog wel, uit de nood geboren, maar dat werd me toch teveel.”

Van ’t Hof ervaart voldoende steun van zijn omgeving voor zijn keuze om door te werken. „Mijn vrouw en kinderen zijn heel positief. Ga niet op de bank zitten, doe wat je leuk vindt, zeggen ze. Ook collega’s reageren positief. Je bent hier niet weg te slaan, hoor ik dan."

De leraar is ook blij met het team waarbinnen hij zijn werk mag doen. „Soms zie ik collega’s met pijn en moeite naar het eind van hun loopbaan gaan. Ik ben dan ook vooral dankbaar voor de krachten die ik heb om dit te doen. Het is mij ook maar gegeven.”