Het artikel dat Laurens van der Tang voor Toegespitst (RD 15-5) schreef, wekte bij mij bevreemding. Om meerdere redenen. Een halfjaar geleden schreef ik in het RD (1-10-2020) hoe de coronacrisis in de gereformeerde gezindte met een veranderende bril wordt beschouwd, en dat op sommige plaatsen allerlei complottheorieën te lezen waren. Het heeft mijn verbazing gewekt toen ik in het artikel van de gerespecteerde auteur Van der Tang diverse elementen daarvan zag terugkomen. Door hem gebruikte termen als ”nieuwe wereldorde” en het doen voorkomen alsof alle wereldleiders op één lijn zitten, geven te denken.

Geen macht

Nu kunnen er terechte vragen gesteld worden bij sommige doelen die door de Verenigde Naties (VN) zijn gesteld. Ook moet de opkomst van de woke-beweging zorgen baren, omdat die de „rechten” behorend bij seksuele diversiteit heilig heeft verklaard.

Echter, genoemde ontwikkelingen koppelen aan de coronacrisis, zoals Van der Tang doet, gaat mijns inziens te ver. Niet alleen omdat internationale organisaties als de VN en het World Economic Forum (WEF) geen macht hebben, maar invloed. Staten geven die organisaties de status die ze hebben. Staten zullen dan ook de belangrijkste spelers op het wereldtoneel blijven, zoals we nu ook zien in de VN-Veiligheidsraad. Resoluties tegen Israël, Syrië of over de Oeigoeren halen het niet, vanwege het veto van respectievelijk de VS, Rusland en China. Ook binnen de EU zien we dat lidstaten de bepalende factoren zijn. Tot slot zitten de genoemde organisaties bij lange na niet op één lijn. Dus de opmerkingen over „nieuwe mondiale organisaties” als „verdere verzwakking van natiestaten” zijn te kort door de bocht.

Daarnaast is de kritiek op de Sustainable Development Goals (SDG’s, duurzame ontwikkelingsdoelen) van de VN deels terecht, maar deels ook beslist onterecht. Die kritiek is terecht als het gaat om SDG 5, de gelijkheid tussen man en vrouw. Daarmee wordt nog weleens gepleit voor abortus. Maar de overige doelen zijn toch behartigenswaardig: wat kunnen we tegen hebben op de bestrijding van armoede en honger, investeren in goed onderwijs, goede gezondheidszorg en goede rechtspraak? Ik begrijp dan ook niet hoe iemand kan schrijven over „een groenlinks paradijs” en dan de zin vervolgt met: „armoede weg, honger de wereld uit.”

Ook het bevorderen van gerechtigheid onder de mensen (SDG 16) is een voluit Bijbelse opdracht. Als dat louter door linkse mensen nagestreefd hoeft te worden, heb ik werkelijk niets begrepen van wat (met name de kleine) profeten in het Oude Testament het volk Israël voorhielden.

Maakbaarheid

De logica van de redenering dat wie deze doelen najaagt de maakbaarheid van de wereld overschat, ontgaat me. Zoals anderen in hun reacties op Twitter ook opmerkten, is dat een moeilijk te begrijpen passage in het licht van de alinea in het artikel waarin de financiële wereld als uiterst maakbaar wordt voorgesteld. Bovendien: wat zou erop tegen zijn om gerechtigheid te bevorderen in de samenleving, armoede en honger te bestrijden, schoon water te willen bieden en goed met de schepping om te gaan? Alsof de gedachte dat de wereld minder maakbaar is dan wij denken ons van onze verantwoordelijkheid in dezen zou ontslaan.

Des te opmerkelijker is het slot van het artikel. Gods gerechtigheid moet verkondigd worden, schrijft Van der Tang. Dat is zeker waar. Maar is dat niet een merkwaardige oproep na het voorgaande? De dichter van Psalm 119 zingt immers niet dat hij gerechtigheid alleen maar heeft verkondigd, maar ze ook heeft gedáán (Psalm 119:61, berijmd). Daartoe klonk die oproep van de kleine profeten. Ook onder de burgerlijke wetten van Israël bestond reeds de opdracht in gerechtigheid de naaste te richten (Leviticus 19:15), juist vanwege de gerechtigheid van God. Paulus schrijft aan Titus over rechtvaardig léven. Dus kan ik de opmerking dat we moeten blijven gehoorzamen aan álles wat God geboden heeft alleen maar onderstrepen.

Machtigen der aarde

Tot slot is de opmerking dat Christus’ Koninkrijk niet van deze wereld is de mooie afsluiter van het artikel. Want wat de machtigen der aarde bekokstoven, moet mij niet van m’n stuk brengen. Ik heb de dingen te zoeken die boven zijn (waar Christus is), niet die op de aarde zijn. Dus al het kwaad dat Hij in dit jammerdal toeschikt, heb ik geduldig te dragen. Want wat verwacht ik nog op en van deze aarde? Ik heb te bidden voor hen die over mij gesteld zijn, opdat ik een gerust en stil leven leid in alle godzaligheid en eerbaarheid. „Want de zaligmakende genade Gods is verschenen aan alle mensen. En onderwijst ons, dat wij, de goddeloosheid en de wereldse begeerlijkheden verzakende, matig en rechtvaardig, en godzalig leven zouden in deze tegenwoordige wereld, verwachtende de zalige hoop en verschijning der heerlijkheid van de groten God en onze Zaligmaker Jezus Christus” (Titus 2:11-13).

De auteur is oud-voorzitter van SGP-jongeren.