Gewond zwijn gevaar voor wandelaar
Een gezin op de Hoge Veluwe wordt aangevallen door een (gewond) zwijn. Een bejaarde man overkomt op landgoed Tongeren bij Epe hetzelfde. Twee soortgelijke incidenten in één week tijd. Wat is er aan de hand met het wild?
Ervaringsdeskundige en jachtopziener Ger Verwoerd van het Geldersch Landschap & Kasteelen heeft wel een vermoeden. Zelf is hij regelmatig het doelwit geweest van agressieve zwijnen. Dat brengt zijn takenpakket met zich mee. Verwoerd is namelijk niet alleen boswachter, maar speurt al zo’n 25 jaar met zweethonden naar aangereden wild in de Veluwse bossen. „Je hebt als jachtopziener zorgplicht voor gewonde dieren door ze zo min mogelijk te laten lijden. Met een speurhond gaan we dan op zoek. Jaarlijks vinden er in dit gebied, en dan vooral op de Noord-Veluwe, zo’n 700 verkeersongevallen plaats met wilde zwijnen. En een beest dat gewond is reageert niet zo aardig.”
Het zijn met name keilers die hun slachtoffers levensgevaarlijk kunnen toetakelen. Dat gebeurde tijdens beide incidenten op de Veluwe begin deze maand. Op de Hoge Veluwe werd een gezin uit Berkel en Rodenrijs aangevallen. Twee parkwachters wisten erger te voorkomen nadat een kind omver werd gegooid door de keiler. Een van de opzichters raakte daarbij flink gewond. De vlijmscherpe slagtanden van het dier misten de slagader in zijn lies op een haar na. Terwijl hij op zijn rug lag, wist de boswachter met zijn dienstpistool het nijdige varken te doden. Het dier bleek ontstoken verwondingen te hebben en daarom niet zo lekker in zijn vel te zitten.
Een week eerder werd een 80-jarige wandelaar op landgoed Tongeren aangevallen door een keiler toen hij een paar meter van het wandelpad afweek om zijn blaas te legen. Het beest wandelde eerst rustig op hem af. Op het moment dat de bejaarde man de rug naar zijn tegenligger draaide, viel het wilde dier aan en werkte hem tegen de grond. In een reflex sloeg het slachtoffer zijn behaarde overvaller op diens oog, sprong op en gaf hem nog een stomp. Vervolgens koos de keiler het hazenpad. Pas toen zag de inwoner van Epe dat het met tanden gewapende wilde zwijn zijn been helemaal had opengehaald. De man wist op tijd de hulpdiensten te alarmeren. „Waarom dit zwijn zo agressief reageerde is onbekend”, zegt Verwoerd.
Twee aanvallen zo kort na elkaar is wel bijzonder. De Veluwse bosbeheerder heeft een mogelijke verklaring. „Meer mensen gaan in coronatijd het bos in. Doordat we vorig jaar een mastjaar hadden (met veel eikels en beukenootjes, red.), zijn er ook meer biggen. Ook door klimaatverandering neemt de varkenspopulatie toe. Meer mensen én meer dieren in het bos betekent dat de kans op dit soort voorvallen toeneemt.”
Volgens Verwoerd zijn er regelmatig botsingen tussen wilde zwijnen en honden. Niet alleen op plekken waar de viervoeters illegaal zonder lijn lopen, maar ook in de officiële losloopgebieden. „Meestal wordt van zo’n aanval geen melding gedaan. Vooral grotere honden zijn niet bang en zoeken de zwijnen op. Varkens zijn intelligente dieren en weten inmiddels dat ze die confrontatie wel aan kunnen. Dierenartsen op de Veluwe moeten dan ook regelmatig gewonde honden van hechtingen voorzien.”De Veluwse jachtopziener waarschuwt wandelaars tegen het zomaar dwalen door de bossen, al dan niet met hond. „Zwijnen hebben nu biggen en zijn dan extra alert. Blijf dus op de paden. Mocht iemand een zwijn tegenkomen, probeer dan dekking te zoeken achter een boom. Ga er niet vandoor, want ze zijn razendsnel. Een stuk hout in je handen nemen om mee te slaan kan ook helpen, of hard schreeuwen. Een wat kleiner dier kun je van je af schoppen. Iemand die valt is extra kwetsbaar. Keilers hebben vlijmscherpe tanden. Dat zijn net messen. Ze slaan met hun kop van beneden naar boven en scheuren zelfs onze steekwerende broeken open. Het meeste gedoe heb je met jonge keilers, de eenjarige zwijnen. Dat zijn pubers en dus minder bang. Hosenflickers, worden ze in Duitsland genoemd.”
