Ten eerste is er de lijst van de Fatah beweging van Mahmoud Abbas. Abbas is weinig populair, vanwege de politieke en economische stagnatie op de Westelijke Jordaanoever. De tweede Fatahlijst, genaamd „Vrijheid”, wordt geleid door Nasser Al-Qudwa. Deze lijst is verbonden met de populaire Marwan Barghouti. Israël heeft hem in 2002 veroordeeld tot vijf keer levenslang plus veertig jaar voor betrokkenheid bij terreuraanslagen. Voor Israël is Barghouti een terrorist, voor Palestina is hij een vrijheidsstrijder.

Maar Barghouti heeft een oplossing gevonden door samen te werken met Al-Qudwa. Die is een neef van Yasser Arafat, die de Palestijnse bevrijdingsorganisatie PLO leidde. Op de tweede plaats op deze lijst staat de vrouw van Barghouti, Fadwa. De derde Fatah lijst wordt geleid door Mohammad Dahlan: aartsvijand van Abbas. Dan is er de lijst van de islamitische Hamas.

In de Gazastrook is de situatie na veertien jaar Hamas bewind, bedroevend. Bijna de helft van de bevolking is werkloos, de elektriciteits- en watervoorziening is instabiel en de armoede is groot. Desondanks blijft Hamas zich voorbereiden op oorlog met Israël die het niet kan winnen en waarvan vooral de eigen bevolking de dupe wordt. Maar Hamas heeft een voordeel: de partij is verenigd. De meeste van de 36 lijsten zijn echter onafhankelijk en klein.

De Palestijnse vredesactivist en professor Mohammed Dajani Daoudi zegt dat geen van de kleine lijsten oproept tot vrede. Integendeel, het levert stemmen op als ze tegen de onderhandelingen of contacten met Israël ageren. „Ze gedragen zich als struisvogels”, zegt hij. „Net als in Israël, houden de partijen zich niet bezig met vrede.” En dan zijn er in juli presidentsverkiezingen. De verwachting is dat Barghouti zich dan kandidaat zal stellen, naast een Fatah en Hamas kandidaat.

Volgens de polls maakt Barghouti een goede kans, maar waarom zouden Palestijnen kiezen voor een president die gevangen zit? „Hij is een symbool”, zegt Dajani. „Daarmee willen Palestijnen laten zien dat ze onder bezetting leven. Zijn supporters hopen dat de internationale gemeenschap en het Israëlische vredeskamp druk zullen uitoefenen op Israël om hem vrij te laten. Maar tot nu toe heeft Barghouti zich nog niet beziggehouden met vrede. Hij heeft niet openlijk gezegd dat hij een vredesplan zal accepteren. Hij is geen Nelson Mandela.”

Dajani zegt dat als Barghouti straks tot president zou worden gekozen en in de cel blijft, hij een vice-president buiten de gevangenismuren kan aanwijzen voor de uitvoering. Als Abbas het presidentschap verliest, is de kans groot dat het gedaan is met de rust op de Westoever. Israël zal straks mogelijk terugverlangen naar de dagen van Abbas.