Dat ene kleine kamertje, het laatste dat je gaat schilderen. De opslag voor alles wat los en vast zit. De meeste pasgetrouwde stellen kennen dit hokje wel. Bij de rondleiding die ze vrienden geven, een steelse knipoog als de deur van die kamer opengaat: „en dit is de kleine rommelkamer, hier hebben we nog niks aan gedaan. Misschien wordt dit later wel de babykamer.”

Maar wat als het eenmaal zover is? Er is een kindje op komst, en de kamer staat nog vol rommel. Grofweg negen maanden om de kamer op orde te krijgen, klaar voor de nieuwe bewoner. Waar moet je allemaal aan denken bij het inrichten van een kamer voor een baby?

Allereerst de meubels. Een wieg of babybedje - met matras, is natuurlijk essentieel. Een plekje waar het kindje kan slapen, in de hoop dat dat veel gebeurt, zodat de ouders ook nog aan slapen toekomen. Maar kies je een wieg of een ledikant? Een wieg is vaak kleiner en makkelijker te verplaatsen. Een ledikant is groter en heeft vaak spijlen. Deze spijlen hebben een functie: als het kindje zich eenmaal kan omdraaien, is de kans groter dat het met het hoofdje tegen de zijkant van de wieg of het ledikantje belandt. De spijlen van een ledikantje zorgen ervoor dat een baby met het hoofd tegen de zijkant nog steeds de ruimte heeft om adem te halen.

Ook een commode hoort bij de essentiële meubels in een babykamer. De meeste commodes hebben veel bergruimte voor luiers, doekjes en kleding. Bovenop de commode is ruimte voor een aankleedkussen: een comfortabel plekje om een kind een schone luier te kunnen geven. De meeste commodes zijn groot genoeg om alle kleding van een baby te kunnen bergen, maar mocht een commode te klein zijn, dan is een tweede kledingkast handig.

Een ander standaard item voor in de babykamer is een fijne plek om te kunnen zitten om te voeden. De meeste mensen kiezen voor een fauteuil, maar het soort stoel maakt niet zoveel uit, als hij maar armleuningen heeft om tijdens de voeding lekker te kunnen zitten. Wil je na de voeding je kindje in slaap wiegen maar geen rondjes hoeven lopen? Dan is een schommelstoel de ideale oplossing: zo kun je heerlijk heen en weer schommelen zonder er zelf iets voor te doen.

Badderen

Baby’s vinden het vaak niet zo leuk, maar ze moeten regelmatig in bad. Een populaire vorm van een babybadje is de tummy tub: een soort bademmer waar een pasgeboren baby rechtop in kan zitten. Toch raden kraamverzorgsters vaak een gewoon babybadje aan, omdat het in een langer bad makkelijker is om een baby goed te wassen. Voordeel van de tummy tub is wel dat er geen standaard voor nodig is, je kan de bademmer gewoon op de commode zetten. Hij neemt ook minder ruimte in dan een babybadje.

Omdat de babykamer ook ’s nachts makkelijk begaanbaar moet zijn, is een makkelijk te bedienen (nacht)lampje onmisbaar. Zo kun je als ouder ook midden in de nacht zien wat je doet. Een ander puntje is de babyfoon, om te kunnen horen wat het kindje allemaal uitspookt. De meeste babyfoons hebben inmiddels een camera, waardoor ouders niet alleen kunt horen wat er in de babykamer gebeurt, maar ook alles via het scherm in de gaten kunnen houden.

Ook essentieel is een luierafvalemmer - het liefst eentje die goed sluit, om niet nader te noemen redenen. Verder zijn er nog de kleine dingen als beddengoed, lakens en dekentjes, een ademende matrasbeschermer, een babyslaapzak, hoezen voor het aankleedkussen, die niet kunnen ontbreken op een babykamer.

Sfeer

De kleuren en accessoires voor het kamertje uitzoeken is natuurlijk het leukste onderdeel. Veel accessoires voor de babykamer zijn tweedehands te verkrijgen, wat het inrichten een stuk goedkoper (en duurzamer) maakt. Wel zijn er nog wat veiligheidspuntjes om rekening mee te houden: verf en behang mogen niet giftig zijn, zodat er geen risico is op giftige dampen die schadelijk zijn voor een kindje. Ook ventilatie is belangrijk, net als een goede mogelijkheid tot verwarming. Zonder harde en scherpe uitsteeksels, met zachte materialen en mooie kleuren is de babykamer een kleine oase voor ieder kind, een veilig plekje om de eerste maanden door te brengen en te wennen aan het leven buiten moeders buik.