Norilsk: het topje van de wereld. De Russische stad, de noordelijkste op aarde, ligt op het Siberische schiereiland Taimyr, dat net zo groot is als Duitsland en Nederland bij elkaar. Hier is de gemiddelde temperatuur in januari -28 graden Celsius en jagen er van tijd tot tijd sneeuwstormen die weken kunnen aanhouden. De altijd bevroren toendra rond Norilsk kent weinig begroeiing: mossen, grassen en in de zomer wat bloemen. De dieren die hier overleven zijn taai. Het is het domein van veelvraten, poolvossen en –aan de kust– ijsberen.

In deze barre landstreek brengt Oleg in april precies 25 jaar het evangelie. Hij onderhoudt daarbij contacten met Stichting Friedensstimme. „In die 25 jaar plantte de Heere hier zes kerken en tien losse groepen.”

Geïsoleerd

Oleg vertelt dat Taimyr afgesloten is van de buitenwereld. Er lopen geen wegen naartoe. Bevoorrading heeft vooral in het winterseizoen plaats, over de bevroren rivieren die dan als snelwegen dienen. Oleg: „We voelen ons geïsoleerd. Dat hier geen wegen lopen, is in deze tijd misschien moeilijk voor te stellen.”

De opwarming van de aarde verkort het winterseizoen in Norilsk aanmerkelijk. Waar de voertuigen eerst in september al het ijs op konden, kon dat afgelopen najaar pas in november. In een steeds korter tijdsbestek moet er voor een steeds langere periode voedsel en andere voorraad ingeslagen worden.

Klimaatverandering heeft enorme impact op evangelisatie, vertelt Oleg. „Vroeger stonden de winter- en zomerperioden min of meer vast. Onze evangelisatiereizen konden we daardoor goed plannen. Elk jaar wordt dat moeilijker en moeilijker.”

De vriesperiode laat in het najaar langer op zich wachten en de dooi zet steeds vroeger in. Zonder ijs is het landschap moerassig en dus onbegaanbaar. „In 1996 beëindigden we de winterevangelisatie op onze sneeuwscooters half juni. Dat ging later terug tot half mei en vorig jaar moesten we zelfs half april al stoppen. Alleen in het voorjaar hadden we dus al twee hele maanden minder de tijd voor winterevangelisatie.”

De zomers in het poolgebied zijn steeds warmer. Vorig jaar was Siberië nog uitgebreid in het nieuws met een hittegolf en temperaturen van 38 graden. De warmte doet de permafrost, de altijd bevroren bodem, smelten en maakt deze onstabiel. Volgens Oleg is ook zijn huis „begonnen met instorten.” Zo zit er een grote scheur van de vloer tot aan het dak, in onder meer zijn slaapkamer. „Hoewel arbeiders de scheur van buitenaf hebben gepleisterd, is deze niet helemaal gevuld. Daardoor waait de wind onze kamer binnen. We weten niet wat er zal gebeuren, maar in zo’n huis wonen wordt elke dag gevaarlijker.”

Oleg vertelt ook dat de gemeenschappelijke garages wegzakken. In de garages staan de trekols van de evangelist, een soort enorme quads. „De scheuren groeien ieder jaar. Het sluiten van de poorten vormt soms een groot probleem.”

Dieselramp

Op 29 mei vorig jaar ging het in de woonplaats van Oleg grondig mis. Een enorme dieseltank scheurde. Ruim 21.000 kubieke meter diesel –bijna 10 grote zwembaden vol– lekte weg en kwam in de toendra en de nabijgelegen rivier terecht. „Een federale noodsituatie”, aldus Oleg, die de ramp met eigen ogen zag. Volgens Nornickel, de eigenaar van de tank, kon de ramp gebeuren omdat de bevroren bodem onstabiel werd door de opwarming.

Oleg werd door de autoriteiten gevraagd om te helpen. Drie maanden lang rijden zijn zoons met de trekols arbeiders heen en weer naar de plek van de dieselvervuiling.

Al met al ziet Oleg klimaatverandering als een „zeer ernstig” probleem. „Niet alleen voor onze regio, maar voor iedereen op aarde. Toch denk ik dat het ons als christenen minder raakt dan anderen. Omdat wij geen angst hoeven te hebben voor de toekomst die voorligt. Ongelovige mensen zullen steeds banger worden.”

Welke houding past een christen als het gaat om klimaatverandering?

„We moeten klimaatverandering als christenen niet materialistisch interpreteren en denken dat wij als mensen die moeten aanpakken. Maar we moeten die allereerst geestelijk duiden. Het is een van de duidelijke tekenen van de eindtijd en de komst van Jezus Christus. „Het einde aller dingen is nabij”, 1 Petrus 4:7. Het is gevaarlijk om te denken dat het einde nog niet dichtbij is of dat wij het einde met onze middelen kunnen uitstellen. Dat mogen we niet verzwijgen. Gods Woord zegt dat wij te allen tijde moeten waken en bidden of we „waardig geacht mogen worden te ontvlieden al deze dingen die geschieden zullen, en te staan voor den Zoon des mensen”, Lukas 21: 36.”

Welke boodschap zou u Nederlandse christenen mee willen geven?

„Laten we niet ophouden met bidden. Klimaatverandering laat ons zien: „Zie, Ik kom haastelijk!” Daarom is mijn wens dat we nog veel verloren zondaren over de Heiland kunnen vertellen, zodat zij zich kunnen bekeren. En: dat we allemaal gereed zullen zijn voor de komst van onze Heere, rein gewassen door het bloed van de Heere Jezus Christus.”