Elf prinsessen passeren de revue in de onlangs verschenen pennenvrucht van royaltyjournalisten Brigitte Balfoort en Joëlle Vanden Houden. Kroonprinses Elisabeth krijgt de meeste aandacht. Bijna 50 van de 200 bladzijden besteedt het duo aan het leven van de 19-jarige dochter van koning Filip. Naar verwachting wordt ze op een dag de allereerste regerende koningin van België.

Elisabeths opvoeding vormt een groot contrast met die van haar vader, koning Filip. Die had als jonge prins erg te lijden onder het feit dat zijn ouders vaak afwezig waren. Filip neemt zich daarom voor zijn kinderen zelf op te voeden tot volwassenen die met beide benen op de grond staan.

Ook willen hij en koningin Mathilde dat hun kinderen perfect Nederlands spreken. Iets waar het echtpaar zelf veel moeite mee heeft gehad. Dus halen ze een Nederlandstalig kindermeisje in huis en kiezen ze voor Nederlandstalige scholen. Met succes, want al snel beheersen de kinderen de taal beter dan hun ouders.

Voorbeeldig

Al van jongs af aan zetten haar ouders Elisabeth geregeld in de schijnwerpers. Niet alleen tijdens vakanties, ook op de nationale feestdag, de eerste schooldag na de zomervakantie en bij publieke verplichtingen. Met enige trots vergelijken de auteurs hun kroonprinses met de Nederlandse Amalia, die als kind zo veel mogelijk van het publiek wordt afgeschermd. „De stem van Amalia horen Nederlanders pas als ze vijftien is.”

Grappig: Nederlanders liepen nog weleens te koop met hun koningin die in no time Nederlands leerde. Of met hun reserveprins, die niet teert op een uitkering van de staat, maar gewoon werkt voor de kost. Dat gaat bij de zuiderburen toch minder goed.

Op hun beurt pochen de Belgen over het beleefde en voorbeeldige gedrag van hún koningskinderen. „Scènes zoals bij het Nederlandse koningshuis, waar de kinderen tijdens een kerkdienst de boel op stelten zetten, zijn bij Filip en Mathilde ondenkbaar”, tekenen de auteurs op. Een verwijzing naar de capriolen die de Oranjeprinsesjes en -gravinnetjes uithaalden tijdens de doopdienst van prinses Ariane.

Gedoe

Nog zoiets: het Belgische koningspaar ziet, zolang ze nog studeert af van de uitkering waar dochter Elisabeth recht op heeft. Amalia krijgt, ondanks discussies, vanaf haar achttiende wel 1,5 miljoen euro per jaar.

De dotaties, zoals de Belgen de koninklijke uitkeringen noemen, hebben in de afgelopen decennia flink wat gedoe opgeleverd in de Brusselse paleizen en politiek. Zo voert prins Laurent, broer van koning Filip, amper publieke taken uit, terwijl zijn zus Astrid zich te weinig erkend voelt voor haar inzet.

De prinses leidt sinds de troonswisseling in 2013 handelsmissies over de hele wereld. Maar tot haar teleurstelling neemt het huidige koningspaar de overige taken vooral zelf op zich. Eerder verving ze haar vader nog weleens bij grote plechtigheden. Bovendien heeft de pers weinig interesse in Astrids activiteiten. Ze lijkt dan ook gefrustreerd en maakt de laatste jaren een treurige indruk, schrijven de auteurs.

Rozen

De sterke troeven van de monarchie, zo typeert de voorkant van het boek de prinsessen. Duidelijk wordt wel dat hun levens niet allemaal over rozen gaan. Zo heeft ook prinses Claire, echtgenote van prins Laurent, geen gemakkelijk leven. Ze is getrouwd met een onvoorspelbare en norse man die het ene schandaal na het andere op zich laadt.

De prinses zou verschillende keren haar koffers hebben gepakt, maar blijft zich voor de kinderen sterk houden. In het openbaar steunt ze haar man, wat er ook gebeurt. Claire is volgens de auteurs de enige die iedereen van het koningshuis te vriend houdt. En dat in een familie die geregeld wordt gekweld door vetes en verdeeldheid.

Aardig is het om wat meer te weten over koninklijke vrouwen die grotendeels buiten de schijnwerpers leven. De drie dochters van prinses Astrid bijvoorbeeld. Ze leiden een vrijwel anoniem bestaan als student in het buitenland. Toch moeten ze altijd op hun tellen passen, want ineens kunnen ze voorpaginanieuws worden in Europa. Zoals broer Joachim overkwam, die aan het begin van de coronacrisis de quarantaineregels overtrad en daarna positief werd getest op het virus.

Delphine

Achter de paleismuren blinkt niet alleen maar goud, dat is kraakhelder. Zeker de verhalen over prinses Marie-Christine, halfzus van koning Albert, stemmen niet vrolijk.

De prinses verbreekt op haar 28e alle banden met familie en vaderland. Dat gebeurt na een jeugd waarin ze weinig liefde ervaart van haar ouders, wordt verkracht en vervalt in drugsgebruik. Tegenwoordig woont de tante van koning Filip in de Verenigde Staten. Daar zit ze in grote geldproblemen, omdat haar man de bankrekening erdoorheen zou jagen bij de gokautomaat.

Het boek eindigt met een „happy end”: een foto van voormalig koning Albert en zijn dochter Delphine (52). De auteurs hadden daar in hun stoutste dromen niet op durven hopen, schrijven ze in het voorwoord. Jarenlang moest de kersverse prinses, geboren uit een buitenechtelijke relatie, wachten op erkenning van haar vader. Afgelopen najaar werd België ineens een prinses rijker, nadat het Brusselse hof bepaalde dat de kunstenares op dezelfde manier behandeld diende worden als Alberts andere kinderen. Ze werd dus prinses Delphine.

Lichaamstaal

De lezer zal zijn wenkbrauwen wel even fronsen als de auteurs stellen de royals beter te kennen dan hun eigen familie. „Wij merken aan hun lichaamstaal meteen of er iets aan de hand is met een koning of prinses.” Zo zouden de redacteuren tijdens Mathildes eerste zwangerschap aan de guitigheid in Filips ogen hebben afgelezen dat de toekomstige troonopvolger een meisje werd. Ze bereidden zelfs alleen een reportage voor voor de geboorte van een prinses. Gelijk kregen ze, maar van onbeschaamde overmoed getuigt het wel.

Verder geeft het boek een mooi beeld van de prinsessen. En niet alleen in woorden, want elke bladzijde is voorzien van een of meer prachtige kleurenfoto’s. Het is wachten op een vergelijkbare uitgave over de Belgische prinsen.

Prinsessen van België, Brigitte Balfoort en Joëlle Vanden Houden; uitg. Houtekiet; 204 blz.; 
€ 24,99