De heilsgeschiedenis paart zich niet aan grootsheid. Dat geldt ook voor Qaser al-Yahud, Jezus’ doopplaats. De Jordaan stelt er maar weinig voor. Naäman had gelijk: elders zijn indrukwekkendere rivieren. De traditie verhaalt dat de Syrische generaal zich desondanks op déze plek zevenmaal onderdompelde om te worden genezen van zijn huidziekte.

Eeuwen later zijn er Joden die pertinent weigeren zich te laten onderdompelen. Zij voelen zich te schoon om het vieze water in te gaan. Het toenmalige uitschot van de maatschappij gaat de geestelijke leiders voor: tollenaren, hoeren, soldaten…

Johannes de Doper laat zich ondertussen door het vrome gezelschap uit Jeruzalem niet intimideren. „Gij addergebroedsel, (…) brengt dan vruchten voort der bekering waardig.” Een donderpreek die zelden meer klinkt.

En dan meldt plots de tweede Adam Zich in Qaser al-Yahud. De smetteloze Jezus ondergaat vrijwillig de waterdoop, symbool van dood en opstanding. „Aldus betaamt ons alle gerechtigheid te vervullen.” Jezus’ doop als blauwdruk van Zijn missie.

Qaser al-Yahud; het ligt even voorbij Jericho. Volgens de traditie is het ook de plaats waar het volk Israël het Beloofde Land binnentrok – droogvoets. En waar Elia en Elisa, vlak voordat Elia werd thuisgehaald, de Jordaan kruisten – droogvoets.

De grensrivier is tegenwoordig nauwelijks een obstakel. Het kost je een nat pak, dat wel, maar met een paar krachtige slagen ben je aan de overkant. Of het zover komt, is overigens de vraag. Zowel aan Israëlische als aan Jordaanse zijde houden militairen bezoekers streng in de gaten.

Het is populair om je als christen te laten (over)dopen in de Jordaan. Het gros van de touringcars stopt (nog) bij Yardenit, een doopplaats even ten zuiden van het Meer van Galilea. Qaser al-Yahud heeft echter betere papieren en mag zich verheugen in groeiende belangstelling.

Het gebied rond Qaser al-Yahud was sinds de Zesdaagse Oorlog (1967) een militaire zone. Het wordt nu geschikt gemaakt voor de komst van enkele honderdduizenden toeristen per jaar. Zo’n 6500 landmijnen zijn geruimd, tal van kerken, kloosters en kapellen (opnieuw) gewijd én er zijn kleedkamers aangelegd.

Een Joods gezinnetje –echtpaar met twee kinderen– zit op een traptrede aan de oever van de Jordaan. Het bruine water schuift traag voorbij. De vader informeert zijn rusteloze kroost. „Dit is een belangrijke plaats voor christenen.”

Niets is minder waar. Het Evangelie
was er zichtbaar én hoorbaar: „Zie, het Lam Gods, Dat de zonde der wereld wegneemt.”

De auteur werkt in Israël namens het Centrum voor Israëlstudies. Dit artikel is de derde aflevering in een serie over Bijbelse plaatsen en de heilsfeiten.