De coronapandemie woedt hevig in Engeland. Ziekenhuizen in Londen kunnen de toestroom van patiënten amper bolwerken. De 40-jarige verpleger Carlos Mapano vindt in crisistijd steun in Psalm 91.
„Bijna chaotisch.” Zo noemt hartverpleegkundige Mapano maandagavond in een telefoongesprek de situatie in Londense ziekenhuizen. De hospitalen in de miljoenenstad kunnen de toestroom van coronapatiënten nauwelijks aan. De besmettelijke Britse virusvariant verslaat zijn duizenden. Premier Boris Johnson sprak maandag van een „gevaarlijke” fase in de pandemie. Op sommige plekken is er een tekort aan zuurstof voor patiënten.
„Er dreigt een nachtmerrie. De bedden in de ziekenhuizen liggen vol”, zegt Mapano. De Filipijnse hartverpleegkundige woont al tientallen jaren in Engeland en werkt in een Londens hospitaal. „Medici zijn in verwarring. Er is een tekort aan zorgpersoneel. Verpleegkundigen hebben meer patiënten onder hun hoede dan normaal. Een fors deel van het personeel is gefrustreerd, depressief en erg moe. Ook mentaal.”
Mapano weet hoe corona er kan inhakken. In het voorjaar werd hij ernstig ziek. Hij vreesde voor zijn leven. „God herstelde me, het virus verliet me”, zegt de verpleegkundige. „Hij is mijn Toeverlaat en Burcht.” De Londenaar zegt dat psalm 91 hem tot steun is. Die psalm verhaalt hoe God redt van de „zeer verderfelijke pestilentie.”
De lockdown valt Mapano zwaar. Zijn familie zit op de Filipijnen. Zeker tijdens de Kerst en de jaarwisseling drukte de eenzaamheid. In die periode ging hij aan het werk. „Erg moeilijk allemaal.”
Dat het aantal coronabesmettingen in Londen de afgelopen tijd ondanks beperkende maatregelen explosief steeg, heeft vermoedelijk te maken met gewoontes onder bevolkingsgroepen, denkt Mapano. „Londen telt allerlei culturele minderheden. Daar kan het traditie zijn om tijdens bijvoorbeeld de Kerst in een grote groep samen te komen. Dan worden coronaregels nogal eens geschonden.”
Het Verenigd Koninkrijk begon vorige maand een grootschalige vaccinatiecampagne. Medio februari moeten zo’n 14 miljoen mensen zijn ingeënt. Volgens premier Johnson hebben inmiddels 4 op de 10 tachtigplussers en ruim 20 procent van de oudere inwoners van verzorgingstehuizen een eerste prik gehad.
Mapano hoopt dat de massale vaccinaties ertoe leiden dat Groot-Brittannië weer uit het dal klimt. „Dat is dan dankzij de genade van God.”
De 38-jarige Urker Roelof Weerstand zit met zijn gezin opgesloten in zijn woning in Londen. „We gaan onze flat niet uit.” De familie woont samen met een zevental andere gezinnen op het terrein van het London Seminary. Daar volgt Weerstand een opleiding tot predikant. Omdat hij begin januari terugkeerde van een verblijf van ruim twee weken in Nederland, moest Weerstand in quarantaine. Die duurt tot komende vrijdag. „Tien dagen kan ik niet naar buiten. Best heftig.”
Als het gezin boodschappen uit de supermarkt wil, seint het studenten in. Die zetten de spullen voor de deur. De vijf kinderen pakken het gedwongen verblijf in huis goed op, merkt Weerstand. „Ze volgen online onderwijs. We houden ze bezig met spelletjes, knutselen en filmpjes.”
Dat de besmettelijke coronavariant in Londen rondraast, beseft ook Weerstand. „Die wetenschap speelt door mijn gedachten, ook toen we in Nederland waren. In ons gezin heeft niemand klachten. We blijven nuchter, al zijn we voorzichtig met contacten met anderen. We houden afstand en dragen een mondkapje in winkels. Al maanden zeggen we tegen de kinderen dat ze na het spelen in een park hun handen moeten wassen.”
Moeilijk
De ingrijpende lockdown in Engeland heeft forse gevolgen voor de 33-jarige Klaas-Jan Gunnink. De Nederlander is sinds vorig jaar als hulppredikant verbonden aan de Emmanuel Evangelical Church in Chippenham, een zo’n 45.000 inwoners tellend stadje op pakweg 150 kilometer ten westen van Londen. Tijdens zondagse diensten trekt de kerk in normale tijden zo’n 150 bezoekers. „Het is moeilijk om contacten te leggen met gemeenteleden. Dat kan op dit moment eigenlijk alleen nog door met één persoon te gaan wandelen”, vertelt Gunnink, vader van vier kinderen. „Binnen vijf minuten ben ik op het platteland.”
Tijdens de recente wat minder strikte lockdown kon Gunnink nog bijvoorbeeld met een paar gemeenteleden in een publieke ruimte afspreken. „Dat was in de tijd dat een groep nog uit zes mensen mocht bestaan.”
Kwamen er in de kerk in Chippenham tot voor kort nog zo’n veertig mensen naar de fysieke dienst, nu heeft de gemeente dat aantal afgeschaald naar enkele personen. „Mijn collega en ik en een enkele technicus gaan nog naar het kerkgebouw. De rest van de gemeente maakt de dienst via de livestream mee.”
Gunnink merkt dat de lockdown in Engeland een stuk steviger is dan in Nederland. „Ik hoor dat in Nederland mensen nog naar vakantiehuisjes reizen. Dat is bij ons in Engeland ondenkbaar.”
De pandemie treft Engeland harder dan in het voorjaar van 2020, merkt Gunnink. „De grootste zorg is hier de overbelasting van de zorg. Er liggen nu veel meer mensen in het ziekenhuis dan tijdens de piek in april vorig jaar.”