„Ik kijk terug op een bizar jaar”

Carlijn van Nieuwkoop uit Reeuwijk, werkzaam in Krimpen aan den IJssel bij thuiszorgorganisatie Agathos, onderdeel van Lelie zorggroep:

„Ik denk dat de tweede golf in mijn regio over zijn hoogtepunt heen is. Het lijkt erop dat we in rustiger vaarwater komen. Zo hoefden we afgelopen week gelukkig geen cliënten of collega’s te testen op corona. Hopelijk blijven de besmettingen afnemen, zodat alle collega’s die zich keihard hebben ingezet op adem kunnen komen.

De komende weken kunnen we een nieuw type cliënt verwachten. Het gaat om coronapatiënten die vervroegd uit het ziekenhuis worden ontslagen. Zij komen eerder thuis om zo de ziekenhuiszorg te ontlasten. De kans bestaat dat die mensen thuis nog wel zuurstof moeten krijgen toe. We moeten hen in volledige bescherming thuis verplegen. De cliënten kunnen met hulp van technische middelen zelf belangrijke waardes meten, zoals temperatuur of zuurstofgehalte in het bloed. Die gegevens zijn vervolgens zichtbaar in ons dossier.

Deze groep krijgt de mogelijkheid om via de iPad dagelijks contact te hebben met een digicoach. Die kan de situatie op afstand beoordelen en bijvoorbeeld begeleiden bij het innemen van medicatie.

Of ik het eens ben met het vuurwerkverbod? Ik vind het goed dat de regering dat verbod heeft afgekondigd. Daardoor zullen hopelijk minder vuurwerkslachtoffers de zorg belasten en zullen er minder mensen op straat in groepjes bij elkaar staan.

Ik kijk terug op een bizar jaar. De toekomst is onzeker. Moeilijk blijft de eenzaamheid onder ouderen. Een spelletjesmiddag, visite van een kerkelijk vrijwilliger, het gaat allemaal niet door. Daarnaast missen mijn collega’s en ik het echte contact met elkaar. Even een bakje koffie doen op kantoor na de route langs cliënten in de wijk is er meestal niet bij. Overleg hebben we nu vooral telefonisch of via de computer. Gelukkig blijven we als collega’s naar elkaar omkijken en steken we elkaar meer dan eens een hart onder de riem.”

„Geen stage in VS, maar aan de slag in kassen”

Bart van ’t Ende, kerkelijk jongerenwerker in de hervormde gemeente van Genemuiden:

„Over het vuurwerkverbod leeft in de regio Genemuiden best nog wat chagrijn. Maar voor velen is het een grote opluchting dat tijdens de jaarwisseling carbid mag worden afgeschoten.

Jongeren vinden het stoer en spannend om met melkbussen door het dorp te sjouwen en carbid af te schieten. Op het Havenplein in Genemuiden kijken gezinnen met kinderen toe als een bal of deksel van de bus wordt geschoten. Er is een gevoel van saamhorigheid. Ik deed zelf vroeger in IJsselmuiden ook aan carbidschieten. Je moet goed opletten. Het in de weer zijn met die melkbussen is niet zonder gevaar. Als de achterkant eruit knalt, heb je je vingers kapot. Bij mij vloog ooit een deksel tegen mijn enkel. Dat was pijnlijk.

De laatste tijd merk ik dat jongeren coronamaatregelen minder naleven. In het hervormd centrum in Genemuiden moeten mensen binnen een mondkapje op. Nu komen ze echter vaak zonder kapje binnen en moeten we ze op de draagplicht wijzen. Jongeren doen op school vaak ook pas een mondkapje op als een docent ze dat opdraagt. Zodra die de hoek om is, gaat het kapje nogal eens weer af. De jeugd is al de berichten over corona vaak zat. Jongeren vinden dat media het nieuws opblazen. Daar kan ik me wel iets bij voorstellen.

Jongeren beseffen dat de feestdagen anders dan anders zijn. Op de catechisatie zei een jongen dat we extra beseffen dat we door corona in een isolement zitten. Zelf hoop ik in klein comité de feestdagen te vieren. Mijn hele familie woont in IJsselmuiden. Tijdens oudjaar willen we elkaar even gezien hebben. Dus fietsen we bijvoorbeeld langs en zwaaien we.

Onder oudere tieners groeit het besef dat we nog lang niet van corona af zijn. Jongeren wijzigen hun plannen. Een universitair student zou stagelopen in de VS. Dat gaat niet door. Daarom is hij in de glastuinbouw gaan werken. Ik ken ook een jongere die een tussenjaar plant en aan de slag ging in de tapijtindustrie.”

„Feestdagen vieren we met z’n tweetjes”

Gerard Visser, runt samen met zijn vrouw Klara visrestaurant Hameeteman in Ouddorp:

„Kerst en oudjaar vieren mijn vrouw en ik waarschijnlijk met zijn tweetjes. Tijdens de feestdagen gingen we normaal gesproken vaak langs bij onze buren. Maar dat vind ik in deze crisistijd te riskant. Mijn schoonzoon is 31 december jarig. Voorheen gingen we die dag bij hem een paar uur op visite. Maar dat zit er deze keer niet in.

Ook rond Kerst en misschien op oudjaardag bieden we afhaalmaaltijden aan. Dan kunnen we toch nog wat blijven verdienen. Mijn medekok en ik denken nog na over een speciaal kerstmenu.

Ik denk dat er ondanks het vuurwerkverbod voor de komende jaarwisseling heel wat illegaal spul de lucht in zal vliegen. Zelf heb ik niks met vuurwerk. Handelaren zullen het niet leuk vinden dat de verkoop van vuurwerk wordt verboden. Maar de sector wordt wel voor 40 miljoen euro gecompenseerd.

Voor ons is de toekomst erg onzeker. Ik verwacht dat ons visrestaurant zeker tot begin januari gesloten zal blijven en dat we tot die tijd alleen afhaalservice kunnen bieden. Ik sluit niet uit dat er een derde golf en opnieuw een lockdown komt.

In deze moelijke tijd worden we blij van onze kleinkinderen. Een kleine meid van een halfjaar en een jongen van zes. Ze komen graag bij ons. Mijn vrouw ging maandag met onze kleinzoon naar sinterklaasversieringen in Ouddorp kijken. Zelf ging ik met hem krabben vissen in het Grevelingenmeer. Nee, ik geloof niet dat hij kok wil worden. De restaurantkeuken vindt hij maar vreemd gebied. Zijn vader is techneut. Als je dat bijdehante ventje hoort praten, gaat zijn belangstelling ook die kant op.

Het afgelopen jaar wil ik eigenlijk gauw vergeten. Door de lockdowns kreeg ons bedrijf het financieel moeilijker. Gelukkig hebben we wel een goede zomer achter de rug. We hopen er het beste van en houden de moed erin. Anders zou je depressief worden. Mijn schoonvader zei altijd: „Het leven is een feest, maar je moet zelf de slingers ophangen.””

„Docenten zijn voorzichtig, maar ook nuchter”

Erica van Elsäcker, juf in groep 4/5 van de reformatorische Petrus Datheenschool in Rotterdam:

„Het blijft spannend bij ons op school. Twee collega’s met klachten zijn afgelopen week getest. Gelukkig bleken ze geen corona te hebben. We zijn als team van docenten voorzichtig. Je wilt elkaar uiteraard niet besmetten. Dus desinfecteren we onze handen en zetten we ramen open om lokalen te ventileren. We zoeken elkaar als collega’s op school niet onnodig op.

Maar we willen ook nuchter zijn. Zo blijven leerkrachten niet de hele dag in hun klas. Het is van belang om elkaar in deze intensieve tijd ook fysiek te ontmoeten.

Vergaderingen hebben we verplaatst van de lerarenkamer naar de gemeenschapsruimte. Daar is veel meer ruimte, zodat we onderling afstand kunnen bewaren.

De kerstviering met school zal er dit jaar anders uitzien dan we gewend zijn. We zijn bezig daar een plan voor te maken. Normaal gesproken komen ook de ouders naar de viering in de kerk. Dat zal de deze Kerst hoogstwaarschijnlijk niet kunnen. We zorgen voor onlineverbinding, zodat ouders mee kunnen luisteren.

Kerst en oudjaar vieren wij als gezin al jaren redelijk eenvoudig. Hooguit brengen we op die dagen één bezoekje aan familie. Het punt is dat wij al enkele jaren ervaring hebben met een leven in een soort lockdown.

Onze oudste dochter van zes heeft namelijk een vorm van autisme. Ze wordt onrustig van al te veel prikkels. Van bijvoorbeeld geknal van vuurwerk raakt ze gauw van slag. Als ik onvoorbereid even de deur uit ga, kan dat onrust bij haar veroorzaken. Ik blog over dat soort zaken.

De lockdown in het voorjaar vond ze fijn. De overzichtelijkheid gaf haar rust. Ze wist dat ze thuis les kreeg en dat ze niet te maken zou krijgen met al te veel drukte in bijvoorbeeld een grote groep mensen. Voor haar zijn veranderingen in de coronamaatregelen lastig. Toen we onlangs in de kerk tijdens het lopen naar de kerkbanken een mondkapje droegen, vond ze dat verwarrend.”

„Zorgen over onervarenheid bij carbidschieten”

Wilmien Haverkamp-Wenker, burgemeester van Tubbergen, tijdens tweede golf een van de gemeenten met hoogste besmettingscijfers:

„Ik zal de hele kerstvakantie beschikbaar zijn. In eerdere jaren nam ik vaak een paar dagen vrij, om bijvoorbeeld een kerstmarkt in Duitsland te bezoeken. Dat ga ik nu in coronatijd niet doen. Hoe erg is het om een jaartje over te slaan?

Toen eind vorige week het vuurwerkverbod werd afgekondigd, staken sommigen vuurwerk af. Jongeren hebben moeite met het verbod. Vuurwerk heeft voor hen iets magisch. In Geesteren, een dorp binnen onze gemeente, veroorzaakten enkele jongeren vuurwerkoverlast. De overlastmelder en de wijkagent gingen met hen in gesprek. Ook ouders zijn daarbij betrokken. Tijdens de jaarwisseling zullen agenten in de centra van de grotere dorpen extra in de gaten houden of jongeren illegaal vuurwerk afsteken.

Omdat carbidschieten is toegestaan, zullen waarschijnlijk veel meer mensen die activiteit gaan ondernemen. Carbidschieten is in het oosten een mooie traditie. Als meisje stond ik toe te kijken hoe in de buurt van Hardenberg mijn broer aan het knallen was. Veel inwoners in onze gemeente weten hoe ze op een veilige manier een deksel of een bal van een melkbus kunnen laten vliegen. Mijn zorg is dat onervaren mensen ongelukken veroorzaken.

We zetten mogelijk een campagne op om te benadrukken dat carbidschieten veilig moet. In Drenthe werkte de band Mooi Wark mee aan dat soort voorlichting. De term BOCK werd gelanceerd, de Bewust Oplettende Carbid Knaller. Misschien kunnen wij een Twentse band betrekken bij een campagne.

Carnaval leeft in het rooms-katholieke Tubbergen sterk. Negen dorpen hebben een carnavalsvereniging. Dat we dat feest niet normaal kunnen vieren, komt hard aan. Dinsdag had ik overleg met carnavalsverenigingen. Mensen proberen er wat van te maken. Door bijvoorbeeld met een klein groepje een gala-avond te organiseren en dorpelingen via een streamverbinding mee te laten kijken.”

Serie: Ervaringen in coronacrisis

Dit is het derde en laatste deel van een logboek waarin vijf mensen over hun ervaringen tijdens de tweede coronagolf vertellen.