Dat blijkt uit onderzoek van journalist Wim Staat. Zijn bevindingen publiceerde hij op de website gelovenindedelta.nl, waarvoor hij als webredacteur actief is.

De afname van het aantal kerken komt grofweg neer op een op de zes. De daling komt voor het overgrote deel voor rekening van de Protestantse Kerk in Nederland (PKN) en de Rooms-Katholieke Kerk (RKK). Het aantal kerken van de PKN daalde met 28,6 procent, terwijl dat van de RKK bijna halveerde. In veertien plaatsen waar voorheen het Evangelie werd verkondigd, kwam er een einde aan de erediensten.

De Zeeuwse situatie is echter niet eenduidig. Staat noemt Zeeland wat kerksluitingen betreft een „driestromenland.” In het noorden (de gemeenten Tholen en Schouwen-Duiveland) nam het aantal kerken per saldo toe. In het midden (Noord- en Zuid-Beveland en Walcheren) was sprake van een afname met 14,2 procent. In Zeeuws-Vlaanderen nam het aantal bedehuizen af met 33 procent. Hier doet zich een „massaal kerksterven” voor.

Onder de streep is er dus sprake van verlies, laat Staats onderzoek zien. Toch blijft de kerktoren het silhouet van de provincie bepalen, schrijft de oud-journalist van de PZC.

Zeeland gaat voorzichtig om met kerken die aan de eredienst worden onttrokken. Veertig procent van de gebouwen die sloten tussen 1 januari 2001 en 1 juli 2019 kreeg of krijgt een woonbestemming. Een kleiner aantal bedehuizen wordt B&B of krijgt een horecabestemming.

Slopen is er bijna niet bij en als het toch tot afbraak komt, gaat het vrijwel nooit om (monumentale) gebouwen die beeldbepalend zijn voor het aanzicht van een stad of dorp. Wanneer de slopershamer er aan te pas komt, dan blijft de toren staan.

Verschillende gesloopte kerkgebouwen maakten plaats voor nieuwbouw. Het totale aantal kerkgebouwen in Zeeland bleef daardoor hetzelfde. In de onderzoeksperiode kwamen er vijf bedehuizen bij door kerkscheuringen. Die drukken dus het aantal sluitingen.