„Nee, daar heb ik nog nooit van gehoord”, zegt Peperzak op de vraag of er al eens mensen zijn gestikt in een hoge laag drijvend zeeschuim. „Ook niet bij zeezoogdieren.”

„Dit schuim wordt typisch in mei gevormd”, vertelt Perperzak”. „Dat komt door een afbraakproduct van de alg Phaeocystis, die in april en begin mei groeit. Als het zeewater met dat afbraakproduct wordt opgeklopt door de turbulentie van de golven ontstaat er schuim. Bij meer wind, noorden- en westenwind, kan er nog meer schuim ontstaan doordat er meer turbulentie is.”

De laag zeeschuim waardoor de surfers bij het Noordelijk Havenhoofd bij Scheveningen in de problemen zouden zijn gekomen, zou een meter dik zijn geweest. Dat is volgens Peperzak geen uitzondering. „De substantie is te vergelijken met bierschuim, ook een beetje plakkerig. Het bestaat voor een groot deel uit lucht en wordt na verloop van tijd weer vloeibaar.

Zeeschuim wordt voornamelijk gevormd langs de kust. „Omdat er branding is, is er meer turbulentie. Ook is er bij de kust meer verontreiniging door stikstof en fosfaat waardoor Phaeocystis er beter groeit en er dus meer afbraakproduct is.”

Peperzak benadrukt nog eens dat het schuim voor zover bekend geen gevaar vormt voor mensen en dieren. „Er is geen onderzoek dat daarop wijst. Ook niet dat het giftig zou zijn.”