Half mei stond de repatriëring gepland van het gezin Seppenwoolde. De evangelist van Zending Gereformeerde Gemeenten (ZGG) woont sinds 2008 samen met zijn vrouw en vier kinderen in het Zuid-Amerikaanse land. Inmiddels zijn de opvolgers, familie Baan, in Machala. Maar hoe alles zal gaan, is nu zeer onzeker.

Sinds het eerste coronageval in Ecuador, op 28 februari, zijn de besmettingscijfers fors opgelopen. Donderdag telde het land zeker 1403 bevestigde besmettingen en had het virus 34 levens geëist.

Volkswijken

De miljoenenstad Guayaquil, met veel volkswijken, is het zwaarst getroffen. De regering heeft strikte maatregelen afgekondigd, met strenge sancties. „Niemand kan de steden zomaar in of uit, de vliegvelden zijn dicht. Er is een avondklok die woensdag is aangescherpt: na twee uur ’s middags mag niemand meer de straat op.”

Het virus is het gesprek van de dag in Ecuador, merkt Seppenwoolde. Een aanvankelijk laconieke houding onder de bevolking heeft inmiddels plaatsgemaakt voor voorzichtigheid. „Bij sommigen heerst angst en onrust. In tegenstelling tot het begin van de lockdown worden de maatregelen nu breed opgevolgd.”

De grootste zorgen maakt de evangelist zich over armoede onder de gemeenteleden. Sommigen hebben bijna altijd geldgebrek en verdienen hun dagelijkse inkomsten op straat. „Nu dat wegvalt, kunnen zij al heel snel geen eten meer kopen. We krijgen te maken met acute diaconale nood, meer dan ooit. En hoe krijgen we in lockdown middelen bij de mensen die het nodig hebben?”

Zondag

De jonge zendingsgemeente kan niet samenkomen. Het zendingsteam in Ecuador heeft een serie Bijbelstudies opgezet voor de lijdenstijd. De preek en muziek voor de zondagse dienst worden van tevoren opgenomen. Vlak voor het begin van de ‘dienst’ worden de bestanden rondgestuurd via de WhatsAppgroep van de kerk. „Afgelopen zondag was dat mijn preek; we wisselen elkaar als zendingswerkers en Ecuadoriaanse broeders af.”

Ook in huize Seppenwoolde is op deze manier de zondag gevierd. Het gezin probeert zo veel mogelijk het bekende ritme aan te houden. „We hebben ons klaargemaakt alsof we gewoon naar de kerk zouden gaan. Ook de rest van de dag brachten we rustig als een zondag door. Dat betekent bijvoorbeeld dat mijn vrouw Wilma extra uitgebreid kookte. Zo werd het toch even een andere dag dan anders; nu we ‘opgesloten’ zitten lijken de dagen al zo veel op elkaar.”

De wetenschap dat naar Nederland reizen nu geen optie is, geeft op dit moment geen extra onrust. „We mogen ook nu weten dat de Heere ons hier naartoe heeft gezonden en dat Hij ons hier wil hebben op dit moment. Mocht er iets ernstigs gebeuren, hier of bij familie in Nederland, dan hopen en bidden we dat de Heere ook daarin vrede en overgave zal geven.”

Het gezin houdt zich voornamelijk bezig met afstandsonderwijs. „We hebben meer dan voldoende omhanden om ons niet te vervelen. Wel maakt elk kuchje en gesnotter onrustig. We moeten dagelijks van genade leven om de rust en de vrede in de Heere te bewaren. Ik houd dan voor ogen hoe de Heere Jezus Zelf, als de discipelen achter gesloten deuren zitten, aan hen verschijnt en hen zegenend vrede toewenst. Alles wat de discipelen nodig hadden in die onrustige paastijd kregen ze van Hem. En dat is na 2000 jaar nog niet anders.”