Het horen van El Damanhoury was om meerdere redenen interessant. Allereerst hoopte de onderzoekscommissie via hem meer te weten te komen over mededirecteur en penningmeester Imad Eddin Bakri Ismail, die verdachte contacten zou onderhouden met salafistische organisaties in het Midden-Oosten. Ook zou Ismail in de Golfregio donaties hebben ingezameld voor de stichting Al Waqf, eigenaar van de Eindhovense Al Fourkaan-moskee, die meermalen zogenaamde haatpredikers naar Eindhoven heeft gehaald.

Hoe keek de inmiddels vertrokken El Damanhoury op de samenwerking terug? Prima, vertelde hij de commissie. Ismail was volgens hem vooral aangesteld om de stichting te adviseren over religieuze zaken. Ja, de mede-directeur en penningmeester reisde geregeld naar het buitenland om donaties in te zamelen, maar dat was maar bijzaak. Het doel van de giften is El Damanhoury naar eigen zeggen tot op heden onbekend: „Dat geld werd niet overgemaakt naar mijn rekening, maar naar die van de stichting. En ik was niet de penningmeester, maar de directeur.”

Hij wees de suggestie van de hand dat de stichting kapitale bedragen kreeg overgemaakt om daarmee de vestiging van islamitische centra in andere Nederlandse steden mogelijk te maken. Hoewel er stevige aanwijzingen zijn dat Al Waqf een aanbevelingsbrief ondertekende voor de controversiële Al Houda-moskee uit Geleen, toen die in de Golfregio fondsen ging werven voor de komst van groot, multifunctioneel pand in de Limburgse mijnwerkersstad, zei El Damanhoury ook daaraan geen „actieve herinnering” te hebben.

Dankzij vooronderzoek bleek de commissie al het nodige te weten over El Damanhoury. In 2016 ontstond opschudding in Rotterdam, nadat een groot, leegstaand schoolgebouw in de havenstad voor 1,7 miljoen euro bleek te zijn aangekocht door de streng-islamitische Duitse stichting Al Nour. Geldschieter bleek de omstreden liefdadigheidsinstelling Eid Charity uit Qatar, geleid door Abd al-rahman al-Nu’aymi. Deze geleerde staat sinds 2014 op de sanctielijst van de VN, terwijl de instelling ook wordt genoemd als een van de geldschieters van Hamas.

Spil in de transactie was El Damanhoury. Namens Al Nour ondertekende hij zelfs de koopakte. Hoe dat zit? „Ik was niet bij de deal betrokken namens Al Waqf”, haastte hij zich donderdag te verklaren. Hij trad slechts op als „beleggingsadviseur” voor Al Nour en volgens hem betrof dat een nevenactiviteit, een vriendendienst.

Al Nour zou ook in het geheel geen plannen hebben gehad voor het vestigen van een salafistisch lesinstituut in het schoolgebouw. „Het betrof een commercieel project, de stichting zag het pand als beleggingsobject.”

Uiteindelijk deed Al Nour het gebouw al weer snel van de hand, naar verluidt na druk vanuit het ministerie van Buitenlandse Zaken en de Rotterdamse burgemeester Aboutaleb die daarvoor hoogstpersoonlijk naar de Nederlandse ambassade in Qatar zou zijn afgereisd. Al Nour ligt nu in de clinch met het Zwitserse bedrijf Unicor dat zich meldde als gegadigde en Al Nour beticht van schending van het koopcontract.

Kwalijk, noemde El Damanhoury donderdag de rol van Aboutaleb. „Ik ben in 2016 speciaal met de gemeente Rotterdam om tafel gegaan om openheid van zaken te geven. Van mijn informatiebereidheid heeft Aboutaleb misbruik gemaakt door naar Qatar te gaan.”

Laatste vraag, waarom is Al Waqf alleen nog eigenaar van de Al Fourkaan-moskee en liet El Damanhoury het beheer in 2018 overgaan naar de nieuwe, door hem opgerichte stichting Alabraar? Én, vertrok hij kort daarna bij Al Waqf omdat de overige bestuursleden het niet eens waren met die stap? „Alabraar is een lokale stichting, met alleen Nederlandse bestuurders”, lichtte de oud-directeur donderdag toe. „Voor de communicatie met de gemeente is dat beter.”

En wat zijn verstandhouding met het Al Waqf-bestuur betreft; hij hoopt, zo zei hij, „dat ze achteraf tevreden zijn over mijn werk.”