Chinese predikant: Hopelijk leidt crisis tot meer aandacht voor Evangelie
Het is te hopen dat de crisis rond het coronavirus ertoe leidt dat meer Chinezen het Evangelie van Jezus Christus horen.
Dat zegt ds. Anton Qin (52), predikant van de lokale christelijke gemeente in Rotterdam. Die bestaat uit zo’n 140 mensen van bijna allemaal Chinese afkomst. „Er zijn zo veel mensen in China die het goede nieuws nog nooit gehoord hebben”, zegt Qin maandagmiddag. „Hopelijk zorgt de crisis rond de virusuitbraak ervoor dat meer mensen de genade van God zullen ervaren. Nu zijn er zo veel mensen die alleen maar denken aan het leven hier en nu.”
Als christenen in China hun –zieke– landgenoten helpen, kan dat ertoe leiden dat Chinezen „meer gaan denken over de vraag waarom ze leven”, zegt Qin, die zelf vorig najaar enkele weken in China was en daar het komend voorjaar opnieuw naar toe wil reizen. „Ik hoop dat Chinezen gaan beseffen dat de lichamelijke dood erg is, maar de geestelijke dood erger. Je blijft niet altijd gezond, ieder moment kan er iets gebeuren.”
Bidden
De uitbraak van het longvirus houdt de Chinese kerkgemeenschap in Rotterdam sterk bezig, beaamt ds. Qin. „Wij weten dat niets zonder toestemming van God gebeurt. Natuurlijk bidden wij voor China. Niet alleen tijdens zondagse diensten, ook bij andere gebedsmomenten. We bidden voor zieke mensen, maar ook voor de Chinese regering. Hopelijk krijgt die meer respect voor God.”
Nogal wat Chinezen in Rotterdam hebben hun geplande reis naar China geannuleerd, merkt de predikant. „Omdat ze bang zijn om in China ziek te worden. Maar ook omdat ze het virus niet willen overdragen op mensen in Nederland.”
Mondkapjes
De Zwolse kunstenaar Ronald A. Westerhuis, die ook een atelier heeft in de Chinese miljoenenstad Sjanghai, ziet dat de uitbraak van het coronavirus China flink ontregelt. Dat merkte hij aan appjes die hij afgelopen dagen kreeg van Chinese kennissen. „Mensen zijn nerveus en zenuwachtig”, vertelt hij maandagmiddag. „De schrik zit erin. Chinezen denken dat het ergste nog moet komen. Ik krijg de vraag of ik mondkapjes naar ze op kan sturen. Er leven zorgen over verspreiding van het virus én over de economische schade die het platleggen van het openbaar vervoer oplevert.”
Mensen zouden de uitbraak van het coronavirus kunnen vergelijken met een stevige griepepidemie waaraan alleen sommige ouderen bezwijken die al ziek en verzwakt zijn. Klinken dat soort geluiden in China? Westerhuis, nadrukkelijk: „Nee, nee, beslist niet. Iedere dode telt in China. In het land hebben ouderen juist veel status. Er leeft veel respect voor ouders en grootouders. Hoe dan ook heeft deze virusuitbraak veel impact.”
Plat
De crisis in China raakt waarschijnlijk ook de werkzaamheden van collega’s van Westerhuis. Hij is gespecialiseerd in het maken van kunstwerken van staal en maakte onder meer een nationaal monument ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de MH17-ramp. „Ons atelier in Shanghai ligt op dit moment plat. De jongens daar mogen niet reizen. Ze zouden volgende week weer beginnen, maar het is de vraag of dat doorgaat. Maar ik wil daar niet al te moeilijk over doen. Het belangrijkste is dat de autoriteiten het virus onder controle krijgen, dat het leven weer zijn gewone gang kan gaan. Dat is belangrijker dan mijn kunst.”
De uitbraak van het besmettelijke coronavirus leeft sterk op Chinese sociale media, merkt de Zwolse kunstenaar, die jaarlijks enkele maanden in China vertoeft. „Opvallend is dat mensen elkaar in de gaten houden. Als iemand meldt dat hij tegen de regels in toch wil reizen, krijgt hij op sociale media de meute over zich heen.”
Onder zijn Chinese kennissen ontwaart de Zwolse kunstenaar „schaamte” over het feit dat het virus in China de kop opstak. „Chinezen vinden hun land toch de nummer één van de wereld. Ze zijn chauvinistisch. Dat het land nu zo veel problemen heeft, zien ze als een blamage, als gezichtsverlies ten opzichte van de westerse wereld. Ter vergelijking: Als een Chinese toerist in het buitenland negatief in het nieuws is, wordt hij daar in eigen land op sociale media hard op afgerekend.”
Gehoorzaam
Niet iedereen in China heeft even veel vertrouwen in de openheid van communistische machthebbers, merkt Westerhuis. „Mijn Chinese kennissen vragen me hoe de westerse media verslag doen van de uitbraak van het virus. Ik zeg dan dat media in het westen exact hetzelfde berichten als Chinese media als het gaat om bijvoorbeeld aantallen dodelijke slachtoffers. Zelf denk ik dat de Chinese regering er bovenop zit.”
Chinezen leven drastische maatregelen van overheidswege tot op heden „gehoorzaam” na, merkt Westerhuis. „Als de regering bus- en metroverkeer verbiedt, ligt het verkeer ook echt plat.” Toch vraagt de kunstenaar zich af hoe lang die gezagsgetrouwheid stand zal houden. „Chinezen willen op een gegeven moment toch weer aan het werk, zeker als over enkele dagen het nieuwjaarsfeest is afgelopen. Als je in China niet werkt, heb je ook geen geld. Een sociaal vangnet kennen ze in het land niet.”
Ziekenhuis
Het verbaast hem niet dat de Chinese autoriteiten binnen tien dagen in de miljoenenstad Wuhan, epicentrum van de uitbraak, een ziekenhuis voor slachtoffers van het virus uit de grond willen stampen. „Chinezen zijn supergedreven mensen. Ze helpen elkaar, de overheid regisseert dit soort acties strak. Bovendien is de infrastructuur beter dan in welk land ook geregeld.”
Letten de Chinezen minder op bijvoorbeeld mogelijke milieuschade bij het in een oogwenk neerzetten van grote bouwwerken? „Oneindige discussies voorafgaand aan besluiten kennen ze in China nauwelijks. Recent beslisten de autoriteiten dat gebruik van plastic verpakkingen aan banden moet worden gelegd. „Zo gaan we het doen.” Dan gebeurt dat gewoon. Burgers leven die wetten na. Toch krijgt het land wel meer oog voor bijvoorbeeld allerlei belangen rond bouwprojecten. De tijd dat de overheid voor de bouw van een complex simpelweg mensen uit hun woningen haalde, is wel voorbij.”
