Dat blijkt uit een rapport van het Integraal Kankercentrum Nederland (IKN), dat dinsdagochtend verscheen.

Het rapport laat zien dat er sinds 2003 een grote stijging is in nieuwe gevallen van huidkanker, de meest voorkomende kankersoort in Nederland. Deze toename is nog veel sterker sinds 2015.

De meeste diagnoses betreffen basaalcelcarcinoom, een kankersoort die bijna nooit uitzaait. In 2017 ging het hierbij om 48.000 gevallen. In 2015 waren dat er nog ‘maar’ 33.000.

Een ander type huidkanker, plaveiselcarcinoom (PCC), werd met 12.000 gevallen in 2017 daarna het vaakst vastgesteld. In 2015 werd PCC nog bij zo’n 9500 patiënten gediagnosticeerd. De kans om aan deze kankersoorten te overlijden is klein. Wel keren deze soorten vaak weer terug, waardoor herhaalde behandelingen nodig zijn.

Het aantal nieuwe gevallen van melanoom, de gevaarlijkste vorm van huidkanker, neemt ook toe. Als deze cijfers echter gecorrigeerd worden voor de groeiende bevolking en de vergrijzing, stijgt het aantal diagnoses sinds 2016 niet meer.

Melanoom wordt bij 10 procent van de huidtumoren vastgesteld. De overlevingskans tien jaar na een diagnose melanoom is tussen 1991 en 2010 gestegen van 78 procent naar 86 procent van de patiënten. Dat komt door steeds vroegere diagnose. Ook worden de laatste jaren innovatieve middelen, zoals immuuntherapie en doelgerichte therapie, ingezet.

Gemiddeld worden per ziekenhuis per jaar zo’n 900 huidkankerpatiënten opgenomen. Het IKN verwacht dat het aantal patiënten dat een beroep zal doen op huidkankerzorg de komende tien jaar zal stijgen met ongeveer 35 procent. Volgens het IKN legt dat een steeds grotere druk op de Nederlandse gezondheidszorg.