Vakantiestress is een heus woord. Mooi voor scrabble. Maar verder alleen paniek. Je kunt er van alles over lezen. Hoe je het kunt voorkomen bijvoorbeeld: door je koffer zo laat mogelijk te pakken. Geloof ik niks van. Er is maar één oplossing: weg ermee! Geen plannen maken, geen koffers pakken. Alleen het vakantiegeld blijft bestaan. Vanwege het benodigde draagvlak ten behoeve van de besluitvorming.

Vakantiestress. Ik herken het wel, het gevoel dat je nog van alles moet doen, terwijl de tijd tussen je vingers door glipt. Keihard werken om lopende dossiers af te ronden. De laatste werkdag valt ook nog uit. Die is nodig om een notitie te schrijven over hoe straks de draad opgepakt moet worden. Eindelijk is het zo ver. Uitrusten.

Natuurlijk wordt er een lange reis gemaakt: Pyreneeën, Kroatië, Noordkaap. Je moet tenslotte wel mee kunnen praten, als je weer aan de slag gaat. Maar eerst een weekje thuis. Voor doe-het-zelf-klusjes. De tuin vakantie-gereed maken. Koffers pakken. Voor je het weet, is de week om en mag je aansluiten in de rij, op weg naar de favoriete rustbestemming. Hoe zwart kan een zaterdag zijn! Als het meezit, ben je nog net voor de zondag uitgepakt en klaar met de noodzakelijke boodschappen. Die eerste zondag is overigens het mooiste vakantiemoment. Na een kortere of langere rit neem je plaats in een vreemde kerk, waar een bekende Nederlandse predikant het Woord zal bedienen. Vast een mooie preek, ook al is het anders dan je gewend bent. De rest van de zondag is om bij te komen. En energie op te doen voor de komende dagen. Je kunt per slot van rekening niet thuis blijven zitten, als je zoveel kilometers gereden hebt. Er moet wel gewandeld, geklommen, bezichtigd worden.

Het grote aftellen begint op de tweede zondag. Veel is nog ongezien gebleven. De stress om de terugreis slaat toe. En op de achtergrond doemen schimmen op, die verdacht veel op werkdossiers lijken. Het op één na mooiste vakantiemoment is de zaterdagavond van de tweede week. Behouden thuis! Het slaapt nergens lekkerder dan in je eigen bed.

Nooit ben je zo moe als wanneer je net weer aan het werk bent. Je moet er echt in komen, alles lijkt nieuw. Hoe zat het ook alweer met die dingen, die pas nog overbekend waren? Eenmaal september, ben je zo weer gewend en kun je er een jaar tegen.

Het kan ook anders. Gods scheppingsorde telt niet in weken, maar in dagen. Elk etmaal bestaat uit een dag om te werken en een avond en nacht om te ontspannen en uit te rusten. Om de volgende dag, als het ware herschapen, gerecreëerd, opnieuw te beginnen. Dat zou bijna genoeg moeten zijn. In Zijn goedheid gaf God elke week een extra dag, speciaal om te rusten. Niet in bed overigens. Maar in Hem en Zijn dienst. Het zou goed zijn voor drukke mensen om zich regelmatig te spiegelen aan dit Bijbelse ritme. Mits goed toegepast, levert vakantie dan geen stress op maar dient zij slecht als mooie onderbreking van een evenwichtig leven.

De auteur is lid van het college van bestuur van het Driestar College in Gouda. Reageren? welbeschouwd@refdag.nl