Het heeft allemaal te maken met Iran, dat probeert zijn invloed in het Midden-Oosten uit te breiden. Twee weken geleden bombardeerde de Israëlische luchtmacht een doel van Iraanse strijders ten zuiden van Damascus. Het leger zegt dat zich daar strijders bevonden die drones naar Israël wilden sturen. Een paar uur later viel een drone een doel van Hezbollah aan, de Libanese bondgenoot van Iran. Hezbollah zei dat het een Israëlische drone betrof. Het zou om een aanval gaan op een essentieel component voor de productie van geleide raketten.

Hezbollahleider Hassan Nasrallah beloofde wraak. Israël nam het dreigement serieus en het leger bereidde zich voor. Zondag beschoot de sjiitische militie militaire doelen in Israël. Er vielen geen gewonden. Het leger antwoordde met het afschieten van ongeveer honderd granaten naar Libanon. Het betrof vooral rookbommen.

Sommigen vragen zich misschien af waarom Israël de aanvallen twee week geleden uitvoerde. De reden is simpel. Israël voerde de aanval bij Damascus uit omdat uit inlichtingen viel op te maken dat terroristen ergens een aanval op Israël planden. Wat Hezbollah betreft: Israël wil niet dat Hezbollah geleide raketten krijgt. In geval van oorlog kunnen die namelijk grote ravage aanrichten op legerbases, vliegvelden, elektriciteits- en watercentrales, de petrochemische industrie en ga zo maar door.

Tot nu toe probeerde Iran de geavanceerde wapens via Syrië te leveren. Dat is de reden dat de Israëlische luchtmacht in de afgelopen jaren regelmatig wapenkonvooien en arsenalen aanviel in Syrië. Het Israëlische leger kwam de afgelopen tijd ook in actie in Syrië om te voorkomen dat Iran een militaire presentie in dat land opbouwt.

De strategische topprioriteit van Israël is echter te voorkomen dat Iran nucleaire wapens krijgt. Iraanse leiders hebben gezegd dat Israël dient te verdwijnen. Israël neemt dat serieus.

De regering van Netanyahu was tegen de nucleaire deal die de P5+1 (de vijf permanente leden van de Veiligheidsraad en Duitsland) in 2015 met Iran sloot. Dit akkoord beoogt een Iraanse beperking van de ontwikkeling van nucleaire capaciteit in ruil voor opheffing van sancties (lees: om bedrijven de kans te bieden grotere winsten te maken). Critici zeiden dat de deal Iran de kans bood verder te werken aan zijn kernprogramma. Het inspectieregime is niet serieus en het akkoord was slechts voor een beperkte tijd geldig.

Jeruzalem was dan ook blij met het besluit in oktober 2017 van de Amerikaanse president Trump uit het akkoord te stappen en opnieuw sancties tegen Iran in te stellen. Maar de sancties van de VS tegen Iran en de waarschuwingen van Trump en Netanyahu hebben niet geleid tot het gewenste resultaat. Dat is dat Iran zich openstelt voor een deal die de productie van kernwapens helemaal uitsluit.

Even was er vrees in Israël dat de Amerikaanse president Trump met Rouhani wilde praten en een akkoord zou sluiten. Een deal waarvan Trump zou denken dat die geniaal is, maar die Israël zou beschouwen als catastrofaal. Maar gelukkig voor Jeruzalem wil de Iraanse president Rouhani Trump niet ontmoeten.