De traptreden naar de slaaploft bovenin het huisje hebben een dubbele functie: ze dienen ook als opbergruimte. „Hier bewaren we handdoeken, en deze la is voor mijn kleding”, zegt Mirjam, terwijl ze wat lades in de trap openschuift.

Het huis zit vol met handige, ruimtebesparende snufjes als deze. In het studeerkamertje staat een inklapbaar bed, ook te gebruiken als bureau, en in een keukenkastje bevindt zich een Drumi-wasmachine, te bedienen met een voetpedaal. „Voor onze handwasjes. Het grootste deel van de was brengen we naar de wasserette.”

Slim omgaan met ruimte moet wel in een tiny house, een huis met maximaal 50 vierkante meter aan woonruimte dat –deels– zelfvoorzienend is. Het concept komt uit Amerika en de filosofie erachter draait vooral om: genoegen nemen met genoeg.

Een belangrijk principe voor Corné (34) en Mirjam (31) Looij. Hij werkt bij het Leger des Heils en zij is werkzaam als juf op een jenaplanschool. Het stel besloot ruim een jaar geleden hun nieuwbouwhuis te verkopen en een tiny house te laten ontwerpen door een architect. „Veel mensen in onze omgeving begrepen dat eerst niet”, zegt Corné. „Waarom zou je een mooie woning opgeven en klein gaan wonen? Maar ik vind vrijheid heel belangrijk. Een huis brengt een hypotheek, bezittingen en verplichtingen met zich mee. In dit kleine huis kunnen we schuldenvrij wonen.”

„We leven hier eenvoudiger en dichter bij de natuur,” vult Mirjam aan. „De rust die dat geeft, is heerlijk.”

Hun tiny house is helemaal ontworpen naar eigen wensen. De inrichting is een kwestie van compromissen. „Corné wilde graag veel ramen en twee dakramen bij de slaaploft, zodat de sterrenhemel te zien is vanuit bed”, zegt Mirjam. „Ik vind het zelf fijner als het wat meer gesloten is. Daarom krijgen we zonnedoeken voor de ramen. En we hebben een studeerkamertje, een plek waar ik me terug kan trekken.”

Ondanks de beperkte woonruimte oogt het huisje niet krap. Het is modern ingericht, met veel licht hout, witte stoelen, een matzwarte keuken, een Perzisch tapijt en een kast met boeken. „Ik wil niet zo minimaliseren dat er alleen nog ergens een verdwaalde bloempot staat”, zegt Mirjam. „Het moet wel gezellig zijn.”

Toch moesten ze veel spullen wegdoen bij de verhuizing. „Prima. Al mis ik onze eettafel van drie meter nog steeds. Daar aten we vaak aan met familie en vrienden. Nu improviseren we als er veel mensen komen, door de tafel in het midden van de kamer te zetten. Of we gaan buiten zitten.”

Composttoilet

Inmiddels is een deel van het tiny house zelfvoorzienend. De stroom komt van zonnepanelen op het dak en het afvalwater, dat normaal in de riolering verdwijnt, wordt gezuiverd door een biologisch helofytenfilter. In de badkamer staat een composttoilet. Dat moet ongeveer eens per maand geleegd worden. „Geen fijne klus, maar we besparen gemiddeld 42 liter drinkwater per persoon per dag omdat we niet hoeven door te spoelen”, zegt Corné.

Ooit wil het stel hun huis volledig zelfvoorzienend maken, maar voorlopig zijn ze nog wel aangesloten op de waterleiding. Vooral om praktische redenen. Corné: „Er zijn tinyhousebewoners die zelf regenwater opvangen en filteren. Maar tijdens een droge zomer kom je in de problemen, dan is er niet genoeg water beschikbaar.”

Nadelen van het wonen in een tiny house ervaren Corné en Mirjam tot nu toe niet echt. Al zijn ze er wel achter gekomen dat ze vaker moeten schoonmaken dan eerst het geval was. „De beperkte ruimte die je hebt, gebruik je intensief. Daarom moet alles elke twee dagen gestofzuigd en afgenomen worden. Gelukkig duurt het niet zo lang voor het huisje weer schoon is.”

Voor nu staat het –verplaatsbare– huisje op vakantiepark De Klepperstee in Ouddorp, maar Corné en Mirjam zijn met de gemeente in gesprek voor een eigen stukje grond. Ze dromen van een gemeenschap met zo’n tien tiny houses. Corné: „Dan kunnen we voorzieningen delen, zoals een wasmachine en een moestuin.”

serie

Bijzonder behuisd

Deel 6 in een serie over mensen met een opvallend huis. Corné en Mirjam Looij wonen in een tiny house. Dinsdag deel 7.