De maanlanding, een vijftig jaar oud complot?
Niemand twijfelde waarschijnlijk aan de echtheid van de beelden toen Neil Armstrong en Buzz Aldrin in 1969 uit de lander stapten. Nu, 50 jaar later, wordt er echter druk geredetwist over de vraag of de maanlanding wel echt heeft plaatsgehad. Er zou een complot zijn om de waarheid te verhullen.
De maanlanding was het hoogtepunt van de ruimterace tussen de Russen en de Amerikanen. Na twee klinkende Sovjetoverwinningen, de eerste satelliet (1957) en de eerste mens in de ruimte (1961), was het hoog tijd voor de VS om de ultieme zege te boeken: mensen op de maan zetten.
Met die politieke situatie in het achterhoofd is het niet verwonderlijk dat sommigen zich afvragen of de maanlanding zich wel werkelijk op de maan afspeelde. Was het niet veel eenvoudiger, en bovendien stukken goedkoper, om de hele boel letterlijk in scène te zetten in een filmstudio? Is de maanlanding niet meer dan een vijf decennia oud complot?
Het klinkt wel aannemelijk. Voor Hollywood is het een fluitje van een cent om de meest fantasierijke taferelen op film te zetten. Waarom zou dat dan met de maanlanding niet kunnen? De voornaamste reden was: de technologie ontbrak daarvoor in 1969.
Een voorbeeld: de maanlanding werd rechtstreeks uitgezonden, live op televisie. De uitzending duurde 143 minuten. Omdat de zwaartekracht op de maan anders is dan op aarde, konden niet zomaar filmbeelden van astronauten op aarde de ether in worden gezonden. De beelden moesten vertraagd worden afgespeeld om de lagere zwaartekracht op de maan te simuleren. Met computers van vandaag de dag is dat in een handomdraai gebeurd.
Filmrollen
Maar in 1969 waren er geen digitale camera’s. Alles gebeurde met filmrollen. In die tijd was de maximale filmlengte die men vertraagd kon afspelen 90 seconden. De apparatuur om 143 minuten vertraagd af te spelen, bestond simpelweg niet. Het was in 1969 technisch gezien eenvoudiger om mensen op de maan te zetten dan om de maanlanding te filmen in een Hollywoodstudio.
Hoewel filmmakers wijzen op de technische onmogelijkheden van een genepte maanlanding, blijven velen in het complot geloven. Er zouden allerlei dingen niet kloppen aan de filmopnamen. De meeste zaken zijn gemakkelijk te weerleggen, zoals de zogenaamd wapperende vlag.
Er bestaan ook genoeg aanwijzingen dat de maanlanding wél echt was. Zoals maanstenen die door de astronauten zijn meegebracht, en die qua samenstelling verschillen van aards gesteente. En wat te denken van de achtergebleven materialen en voetstappen? Die zijn op satellietbeelden van de maan gewoon terug te vinden.
Openbaarheid
Het complot zou, zo is berekend, al binnen vier jaar in de openbaarheid moeten zijn gekomen. Immers, hoe meer mensen een geheim moeten bewaren, hoe groter de kans dat iemand uit de school klapt. Het idee dat de maanlanding nep was, is wat het is: een complottheorie, die, hoewel overtuigend gebracht, geen hout snijdt.
Dit artikel is een samenvatting van ”Een kleine stap voor de mens” uit het juninummer van Weet Magazine.
Klik hier om verder te lezen over 50 jaar maanlanding
