Zingend evangeliseren bij de stationspiano op Utrecht CS
Uit volle borst zingen pakweg vijftig ouderen en jongeren bij de stationspiano op Utrecht CS. Gergemmers en PKN’ers. „U zij de glorie.” Zingend getuigen van passie en Pasen. „Heel laagdrempelig evangeliseren.”
Een reiziger haast zich op een drafje naar de trein. Gewijde muziek klinkt. Even houdt hij zijn tred in. „O, hoofd bedekt met wonden.” Vertwijfeld blijft hij staan. Verwonderd. Wat is dít…?! Iemand biedt hem een muziekblad aan. Hij zingt mee. Aarzelend. Onwennig. Een geestelijk lied. Voor het eerst in zijn leven.
Dinsdagavond. Zo’n vijftig mensen verzamelen zich in de immense stationshal van Utrecht CS rond de glimmende Perzinapiano. Het instrument, bij de tochtige uitgang naar Hoog Catharijne, staat er nu vijf jaar. Krukje aan de ketting.
Niet actief
Twee keer per jaar –met Kerst en Pasen– zingt een groep gemeenteleden van de hervormde gemeente en de gereformeerde gemeente uit Nieuwer Ter Aa op Utrecht CS. „Zingend evangeliseren”, legt de hervormde predikant ds. G. H. Vlijm uit. „Op een heel laagdrempelige manier.” Nóg een reden. „Kerkelijk werkt het samenbindend.”
Een trompettist begeleidt zang en pianospel. De hoge stationshal doet even dienst als kathedraal, een kunstwerk met honderden led-lampjes als kroonluchter. „Mijn Verlosser hangt aan ’t kruis.” Het gezang galmt door de hal van de spoorwegen. Gedragen. Ds. Vlijm vat de boodschap voor Utrecht kernachtig samen. „Jezus Christus en Die gekruisigd.” Voor iedereen die het horen wil.
De groep zingt psalmen en geestelijke liederen. Zes A4’tjes vol, anderhalf uur lang. „Geselecteerd uit onder andere Johannes de Heer en de oude hervormde bundel”, vertelt initiatiefnemer Stefan Vonk (23), afkomstig uit de Oud Gereformeerde Gemeenten. Op Toonhoogte levert de bladmuziek.
Ds. Vlijm waakt ervoor opdringerig over te komen om zijn plekje niet kwijt te raken. „We willen niemand lastigvallen. Daarom spreken we mensen niet hijgerig, niet te actief aan.” Op de piano liggen Bijbels. „Iedereen mag er één meenemen, maar we delen ze niet uit.” Bekertjes water wel. „Neem gerust. We hebben twaalf flessen van 1,5 liter bij ons.”
Armando Beganovski (24) komt langslopen. „Pasen”, zegt de muziekproducer aarzelend. „Is dat niet… de geboorte van Christus?” Beganovski –„totaal niet christelijk”– reageert positief op de stationszang. „Dit is een normale, positieve manier om het geloof uit te dragen. Als ik het opgedrongen krijg, dan hoeft het voor mij niet meer.”
Zoë van der Gouw (18) luistert geïnteresseerd. „Ik word hier vrolijk van. Zaterdag ben ik paashaas. Eitjes uitdelen.” Ze is niet christelijk opgevoed, weet niets van Pasen. „Heel erg zonde eigenlijk.”
R. den Hertog is voor de vijfde keer present. „Soms heb je goede gesprekken, soms niet. We geloven dat de Heere alles gebruiken kan.” Eén treinreiziger mag hij een Bijbel toesturen. „Wij moeten niet rekenen”, reageert de ouderling uit de gereformeerde gemeente. „De vrucht wordt uit Hem gevonden.”
Jubel
De trompet jubelt. „Daar juicht een toon.” Vier coupletten. De procesleider perron van NS –geel hesje, lang haar– komt aanlopen. „Die trompet klinkt nu wel heel hard”, zegt hij vriendelijk. „Kan die misschien een octaaf lager? Of hoe heet dat?” Even later blaast de trompettist een toontje lager.
Jan de Leeuw uit Kockengen –schilder in ruste– zingt voor de vierde of vijfde keer op CS. Met zijn vrouw Gerrie, zoon Arjan (16) en dochter Anna (13). „Om God groot te maken”, zegt Gerrie. „Om te getuigen wat Hij voor ons gedaan heeft aan het kruis.”