Politiek steunt pulskorvissers, maar kan weinig voor ze betekenen
Met de moed der wanhoop trokken honderden vissers dinsdag naar Den Haag om hun ongenoegen te tonen over het op handen zijnde Europese verbod op de pulsvisserij. „Wat kun je nu nog doen? Gele hesjes aantrekken soms en winkelruiten intrappen?”
Met hoeveel personen zijn ze? Tweehonderd? Driehonderd? En hoeveel bussen? Drie? Zes? Veel Urkers: mannen, vrouwen, tieners en basisschoolkinderen, weten het zelf niet. Het belangrijkste is dat ze hier staan, op het Plein voor de Tweede Kamer. Sommigen in rode oliepakken. Om door de politiek gezien en gehoord te worden. „Onze toekomst staat op het spel.”
Behalve uit Urk zijn er vissers uit Texel, Den Helder, Zeeland en Goeree-Overflakkee afgereisd naar Den Haag.
Over aandacht van de kant van Haagse politici hebben ze niet te klagen. Kamerleden van diverse partijen staan hen buiten, en later ook binnen in het Kamergebouw, meelevend te woord.
Begrip
Onder hen SGP-leider Van der Staaij, die net als zijn collega Bisschop alle begrip voor heeft voor de onvrede en radeloosheid onder de vissers. „Jullie boodschap is heel goed bij ons en bij andere partijen binnengekomen. Dit raakt jullie niet alleen in je broodwinning, maar ook in je gevoel voor rechtvaardigheid, wanneer een systeem dat in alle opzichten beter is, qua kosten, qua milieu, qua diervriendelijkheid, verboden lijkt te gaan worden.”
Net als de meeste andere Kamerfracties is ook die van de SGP solidair met de vissers. „Daarom komt mijn collega Roelof Bisschop morgen naar Urk, om een biddagdienst bij te wonen en jullie te steunen.”
Van der Staaij zelf ook? „Nee, ik doe hier morgenmiddag een Kamerdebat over aanrijtijden van ambulances. Ook dat is in het belang van Urk. Zo verdelen Roelof en ik de zaken: hij bidt en ik werk.”
Maar concrete hoop kunnen de politici de vissers niet geven. VVD-Kamerlid Weverling maakt het hen buiten, op het Plein, al meteen duidelijk: „We strijden door, maar houden ernstig rekening met een verbod.”
Die zelfde boodschap klinkt later door tijdens het vragenuur, als de Kamer minister Schouten (LNV) nog eens aan de tand voelt over de stand van zaken, de verwachtingen voor woensdag –als er in Brussel een definitief besluit gaan vallen over de pulsvisserij–, en perspectieven voor de toekomst. De minister wil weliswaar „niet zomaar het hoofd in de schoot leggen”, maar houdt wel ernstig rekening met een verbod. Dat nu nog tegenhouden, lijkt onmogelijk. „Daarom moeten we vooral vooruit kijken.”
En dat betekent voor haar „dat het kabinet wil inzetten op innovatie, en daar ook geld voor vrij wil maken, zodat vissers nieuwe stappen kunnen zetten.” Begin volgende week zal de bewindsvrouw de Kamer een brief sturen, waarin ze nader op deze innovatie zal ingaan en ook zal reageren op het door de EU genomen besluit over de pulsvisserij.
De ruim honderd vissers op de publieke tribune -zonder rode oliepakken; die mochten de vergaderzaal niet in– horen het zonder veel hoop aan. „Tja, wat kunnen we nu nog doen, hè?”, zegt Rense de Boer, eigenaar van twee kotters, waaronder één die via de pulsmethode vist.
„In gele hesjes de straat opgaan en winkelruiten intrappen? Dat willen we natuurlijk niet. Maar in Frankrijk doen ze dat wel, en bereiken ze er nog iets mee ook.”
Boetes
Twee keer klinkt vanaf de tribune applaus. Als Baudet (FvD) betoogt dat „Nederland een verbod op de pulsvisserij gewoon niet moet implementeren” en dat het kabinet, mochten er vanuit de EU boetes volgen, „die boetes zélf, voor onze vissers, moet betalen”. Dat gaat erin als koek.
De tweede keer als Madlener (PVV) het kabinet verwijt van deze kwestie geen „chef-Sache” te hebben gemaakt. „Dat hebben wij steeds bepleit: zet Rutte erop! In Europa bereik je alleen iets als je de hoogste baas erop afstuurt en met je vuist op tafel slaat.”
Geen respons
Iets van die kritiek leeft ook bij Johan Nooitgedagt, voorzitter van de Nederlandse Vissersbond. „Kijk, de premier spreekt vandaag wel met jongeren die zich zorgen maken over het klimaat. Dat is prima. Maar over dít dossier laat hij zich in het openbaar niet uit; dat laat hij aan zijn vakminister over.
De visserijsector heeft vorige week een klemmend beroep op hem gedaan, als minister-president van Nederland. Nooitgedagt: „Maar daar is geen respons op gekomen. Dat vind ik jammer.”
