Inmiddels blijken er nogal wat haken en ogen te zitten aan het plan om de traditionele cv-ketel na 2020 in de ban te doen. Zo zitten de vier partijen die deel uitmaken van het kabinet niet op één lijn. Daar komt bij dat dit plan de schijn heeft van belangenverstrengeling, omdat het meer oog heeft voor de werkgelegenheid in de installatiebranche dan voor de individuele burger of het milieu.

Het maakt in dit geval ook nogal wat uit of je deze operatie wil uitvoeren om Nederland langzaam van zijn aardgasverslaving af te helpen óf om bepaalde klimaatdoelstellingen te halen die te maken hebben met een maximale CO2-uitstoot. Nu besloten is om de gasboringen in Groningen op termijn terug te brengen naar nul, ligt het voor de hand om op zoek te gaan naar alternatieven voor deze energiebron en het gemiddelde gebruik terug te dringen.

Dat is ook in het belang van de burger, want wanneer aardgas straks moet worden geïmporteerd en bijgemengd om het geschikt te maken voor Nederlandse huishoudens, zal de prijs per kubieke meter vast weer fors stijgen.

Een dergelijk beleid is goed te verkopen aan de kiezer, zeker wanneer die al wat ouder is en decennia heeft kunnen profiteren van de welvaart die deels het gevolg was van de aardgasbaten. Lastiger wordt het om ingrijpende maatregelen te nemen met het oog op „het milieu” of „het klimaat”, omdat het effect lastig te meten is en het draagvlak wankel. Het is onredelijk om grote offers te vragen van individuele burgers, terwijl men tegelijk de luchtvaart ongemoeid laat en er weinig oog is voor het sterk vervuilende karakter van al die vrachtschepen die overbodige producten over zee vervoeren.

Bij alle positieve berichten over warmtepompen gaat de aandacht vooral uit naar het terugdringen van het gasverbruik. Maar er wordt niet gewezen op het feit dat de stroomrekening soms juist fors omhooggaat, waardoor het totale rekensommetje er veel minder florissant uit komt te zien.

Zelf werd ik vooral getroffen door de mededeling dat de bijbehorende compressor en ventilator een hinderlijk geluid produceren, dat soms zelfs ten koste gaat van de nachtrust van de buren.

Als schrijver ben ik extra gevoelig voor dat soort bijgeluiden, simpelweg omdat ik erdoor wordt afgeleid en slechter kan focussen. Dat geldt in sterke mate voor de afzuigkap en stofzuiger, maar ik stoor me soms ook al aan het geluid van de koelkast als ik aan de keukentafel zit te werken achter mijn laptop. Het is om die reden volstrekt ondenkbaar dat ik ooit over zou gaan tot de aanschaf van een apparaat dat me voortdurend uit mijn concentratie haalt.

Daar komt bij dat ik al sinds 1999 persoonlijke ervaring heb met een comfortabele woning zonder aardgasaansluiting, waarin het in elk seizoen goed toeven is. In mijn column van volgende week vertel ik daarover meer, al kan ik alvast verklappen dat destijds gekozen is voor een veel simpelere en goedkopere oplossing dan een (hybride) warmtepomp. Het probleem is alleen dat installatie- en onderhoudsbedrijven er niets aan verdienen, wat meteen verklaart waarom ze er ook niet snel over zullen reppen.

De auteur is schrijver en publicist. Reageren? hormann@refdag.nl