Politieagente Soukaina Ett stapt op een druilerige ochtend het roze kapperszaakje Africa Beauté binnen, in een flat voor migranten. In deze ”salon de coiffure” in de Marokkaanse hoofdstad Rabat bedient de Ivoriaanse Marina Ezoua vandaag haar klanten met scharen, kammen, kleuren, stijltangen, ontkroezers en complete pruiken.

Ezoua heeft in Marokko niets te vrezen van politieambtenaren, want Afrikaanse migranten mogen er reizen, verblijven en werken zonder visum. „Goedemorgen Marina, hoe gaat het met je?” vraagt Ett, terwijl ze haar lange haren losschudt.

Marokko staat onder druk van Europa, dat de toestroom van migranten uit Afrika wil stoppen. Maar de regering in Rabat haalt graag de banden in de regio aan en biedt migranten uit verschillende West-Afrikaanse landen daarom een visumvrij en legaal verblijf aan in het koninkrijk.

Zo’n 25.000 Afrikanen maakten al van die regeling gebruik en dat aantal loopt op nu de tocht naar Europa via Libië steeds gevaarlijker wordt. In dat land lopen migranten grote kans om te worden gemarteld, ontvoerd, bestolen, opgelicht, verkracht of afgeperst. Marokko kunnen ze langs legale weg bereiken, desnoods gewoon per vliegtuig.

Plastic bootjes

Marokko heeft stukjes Europa binnen de grenzen: de enclaves Ceuta en Melila in het noorden van het land. Migranten hopen die te bereiken en slaan rondom de enclaves massaal hun kamp op. De uitdaging is de 6 meter hoge muren te trotseren.

Anderen wagen hun sprong naar Europa via de Straat van Gibraltar, tussen Marokko en Spanje slechts 14 kilometer breed. Vanuit het Marokkaanse Tanger is Spanje met het blote oog te zien. De oversteek is te maken met de steeds snellere en grotere boten van smokkelaars, maar migranten doen ook pogingen met plastic bootjes.

Spanje is niet de enige bestemming vanuit Marokko. Italië krijgt de laatste maanden ook steeds meer te maken met migranten die het land via de westelijke Middellandse Zeeroute bereiken. Een krappe 40 procent bestond uit Algerijnen, Tunesiërs en Marokkanen, de rest kwam vanuit West-Afrika.

„Ik wil naar Zwitserland of Italië”, zegt de 36-jarige Ivoriaanse kapster Marina Ezoua beslist, terwijl ze de donkere haren van agente Soukaina Ett vlecht. Ezoua is een alleenstaande moeder. Haar tienjarige zoontje Ivan woont sinds november 2017 bij zijn grootmoeder in de Ivoriaanse stad Abidjan.

„Ik kan er weer mooi een paar weken tegenaan”, lacht Ett, die voor de twee uur durende kappersbehandeling 10 euro moet neertellen. „Kijk, dat ben ik in vol ornaat”, zegt ze tegen Marina Ezoua, terwijl ze een foto toont waarop ze trots met een impostante politiemotor poseert. Ezoua fluit bewonderend, terwijl ze haar klant in haar jas helpt.

Sparen

In Ivoorkust was Ezoua ook kapster en dat vak wil ze in Europa graag voortzetten. „Het liefst in Italië of Zwitserland, omdat daar familie van mij woont”, zegt ze. Ze hoopt dat haar familie een visum voor haar kan regelen. „Ik vind het mooi en prima in Marokko, maar ik wil hier niet blijven”, zegt ze stellig.

Ze piekert er niet over om met een boot de oversteek naar Italië te wagen. Dat wil ze doen met een officieel visum in een vliegtuig. Maar daarvoor moet ze nog wel even sparen. „Ik verdien op dit moment 500 euro per maand”, zegt ze. Dat is te weinig om van te leven, maar ze is er blij mee omdat ze nog maar net in Marokko is. „Ik hoop in de toekomst meer te verdienen, en geld te sparen om naar Europa te gaan.” Eenmaal in Italië kan ze haar zoon laten overkomen.

Migratie naar Spanje

In 2017 registreerden de Spaanse autoriteiten ruim 28.700 migranten en asielzoekers die vanuit Noord-Afrika Spanje bereikten. Van hen kwam 78 procent over zee, en het overige deel via de in Marokko gelegen enclaves Ceuta en Melilla.

Het is fors meer dan het aantal migranten dat in 2016 in Spanje aankwam (14.558) en een recordaantal sinds het Europese grensagentschap Frontex in 2009 begon met het systematisch verzamelen van migratiegegevens.

Volgens cijfers van de Internationale Organisatie voor Migratie (IOM) bereikten vorig jaar in totaal 186.768 migranten Europa.