Voor Van der Vorm geen stoffige zaaltjes met LPF’ers onder elkaar. Zijn campagne om de partij van Fortuyn een plekje te bezorgen in het Europees Parlement is er een van confrontatie. Linkse rakkers zoekt hij het liefst op in hun bolwerken, zoals een week geleden nog in café De Unie, de PvdA-ontmoetingsplek in Rotterdam bij uitstek. Het brede publiek ontmoet de LPF-voorman graag „op straten en pleinen.”

Zoals deze zaterdagmiddag in de centrale hal van de bibliotheek in Rotterdam. Twee uur lang op een podium in discussie met lager geplaatste kandidaten van CDA, PvdA en GroenLinks, een vertegenwoordiger van actiegroep Eurodusnie en een hoogleraar in de regionale economie. Direct voor het podium worden tachtig stoelen voortdurend bezet door wisselende belangstellenden, terwijl her en der voorbijgangers even opkijken of blijven staan voor het luidruchtige spektakelstukje.

Want een spektakelstukje is het, zo vlak bij de markt van Oost met microfoons die het gebruikelijke rumoer ruimschoots overtreffen. Als het publiek aan het woord komt, gaat het zo nu en dan rasrotterdams tekeer. „Laat die jongelui ophouwen met dat gezeur. Ze motten het land weer opbouwe. Ik ben van 1925, heb altijd hard gewerkt voor weinig geld en nou mot ik bang zijn om in een verzorgingshuis te komen, want daar is geen geld meer voor.”

„D’r is hier geen enkele partij om op te stemmen”, meent een ander. „Allemaal geven ze het geld uit in Irak. En terwijl het volk zich te blubber werkt, breken ze de uitkeringen af.”

Maar dat is Van der Vorm-de Rijke toch te gortig. „Klets. De bijstand was een prima vangnet, maar kijk eens wat de PvdA ervan heeft gemaakt: een hangmat. De LPF vindt dat het niet zo kan zijn dat 10 procent van de Rotterdammers in de hangmat ligt, terwijl er Polen aan ons bed staan om zorg te verlenen. U moet dus LPF stemmen.”

Waarom er in een euroverkiezingsdebat eigenlijk zo weinig over Europese zaken wordt gesproken? Opnieuw een reden om LPF te stemmen, vindt Van der Vorm. „Het leeft niet bij de mensen en daaraan zie je dat Europa zijn ambities moet beperken, zoals de LPF wil. Europa moet bevoegdheden teruggeven aan de lidstaten en zelf alleen nog letten op mensenrechten en op vrij verkeer van personen, diensten en kapitaal.”

Gemeenschappelijke defensie is geen zaak voor de Unie, maar voor de NAVO. Van der Vorm wil ook niet wat „onze linkerflank” wil: allerlei sociale wetgeving in Europa. „Dat moeten we allemaal gewoon zelf regelen”, aldus misschien wel de meest eurokritische lijsttrekker van Nederland. „Zaken die rechtstreeks onze portemonnee raken, horen niet in Brussel.”

Met de anarchist van Eurodusnie wil de LPF-lijsttrekker overigens niets te maken hebben: „Jij wil een Europa waar de Volkert van der G.’s aan de macht zijn.” Maar ook niets met de huidige regenten die Turkije binnenhalen zonder naar de stem des volks te luisteren. „Ik heb niks tegen Turkse mensen, maar ze moeten vooral blijven waar ze nu zijn. Ik wil geen 80 miljoen Turken die bepalen hoe het er in de EU aan toegaat.”

Demagogie, sist het publiek, onderbuikgevoelens! Kan Van der Vorm zijn „nieuwe politiek” niet beter praktiseren door alvast aan te geven bij welke Europese stroming hij zich straks in het Europees Parlement aansluit? Bij de Haider-nationalisten uit Oostenrijk of bij het Vlaams Blok? Hoon is er voor het politieke antwoord van de lijsttrekker: „We wachten eerst de uitslag af, daarna kijken we verder.”

Dit is het vijfde deel in een serie artikelen over de campagne voor de Europese verkiezingen.

De drie meest onderscheidende LPF-punten voor de Europese Unie, aangedragen door lijsttrekker Van der Vorm-de Rijke, die rekent op drie à vier zetels:
- „Een veel strenger immigratiebeleid in heel Europa, waarbij de lasten eerlijk worden verdeeld over alle lidstaten, Europa moet zich niet opstellen als het gasthuis voor de hele wereld."
- „Turkije hoort niet in de EU, daarvoor zijn de cultuurverschillen te groot. Niet voor niets stopt de Orient Express vroeger voor de Bosporus."
- „Het Europees Parlement moet worden vervangen door een senaat, die qua werkwijze lijkt op de Eerste Kamer. De senaat controleert slechts de juiste naleving van mensenrechtenverdragen en het vrije verkeer van personen, goederen en diensten. Er komt geen grondwet."