In de consistoriekamer zegt ouderling G. Schalk (72): „We mogen veertig jaar bestaan. Dat is een rijke zegen, ook omdat we in liefde samen mochten optrekken. Maar mocht de Heere ons die zegen schenken die niet alleen voor de tijd is, maar die ook voor de eeuwigheid geldig is.”

In de kerkenraadskamer staan een tafel met zes eiken stoelen, een keukenblok, een stalen kantoorkast voor de administratie, met bovenop een oude Statenbijbel, en in de hoek een elektronisch orgeltje. Het orgeltje wordt gebruikt voor de catechisatielessen, die ook hier worden gegeven. „We catechiseren uit de oude Hellenbroek. De nieuwe methode hebben we niet. We houden het toch graag bij het oude.”

Schalk doet de deur naar de kerkzaal open. „Hier hebben we negenmaal zestien zitplaatsen, met boven op de galerij dertig plaatsen en beneden staan dertig extra stoelen. Dat maakt samen ruim 200 zitplaatsen. Zondags zitten we meestal behoorlijk vol.”

Aan het plafond hangen vier kroonluchters. Bij de achteruitgang twee collectebussen ten behoeve van gehandicaptenorganisatie Adullam. Op de vloer ligt groen tapijt. Voor de preekstoel staat de lezenaar, met een hoge houten stoel erachter. „Hier lezen we de preek”, zegt Schalk. „Nee, we lezen niet op de preekstoel. Dat durf ik niet. Dat is niet mijn plek. Een kansel is er voor de dominee, niet voor een ouderling. Maar ik veroordeel niemand die er anders over denkt.”

Heessepad

Rond de jaren vijftig van de vorige eeuw kwamen er op zondag wat mensen bijeen in een landbouwschuur aan het Heessepad. „Die mensen waren vaak nog wel lid van de Nederlandse Hervormde Kerk”, zegt Schalk, „maar konden daar op zondag geen voedsel vinden voor hun ziel. En daarom liepen ze naar het Heessepad.”

De latere ds. J. van Prooijen jr., toen wonend in Elst (Utrecht), aan de overkant van de Rijn, kwam naar Lienden om er preken te lezen. Hij drong aan op een meer geordend kerkelijk leven en stelde aansluiting voor bij de Oud Gereformeerde Gemeenten in Nederland.

De institutie van de gemeente vond plaats op een biddag, 18 maart 1977. Ds. Van Prooijen preekte die dag over 1 Kronieken 4:9 en 10, over Jabez, van wie geschreven staat: „En God liet komen wat hij begeerde.”

Het was een klein groepje van zo’n vijftig mensen dat bij elkaar kwam. Eerst waren ze met zeventien mannen. Er bleven er uiteindelijk twaalf van over. Op dit moment telt de gemeente 170 leden en doopleden.

In de jaren zeventig kerkte men eerst bij Kees van Ommeren in de huiskamer, later in diens garage en werkplaats. In 1981 kreeg de gemeente aan het Molenpad ruimte om een eigen kerk te bouwen. In twee jaar tijd bouwden de eigen leden daar de huidige kerk.

Beroepingswerk

Oud gereformeerd Lienden wordt gediend door een kerkenraad van vier ambtsdragers, twee ouderlingen en twee diakenen. Meestal wordt er ieder jaar een beroep uitgebracht. Schalk, die de afgelopen veertig jaar ambtsdrager is geweest: „De gemeente is echter altijd vacant gebleven. Dat maakt weleens moedeloos, maar de Heere regeert.”

Op zondag 19 maart van dit jaar besteedde de kerkenraad aandacht aan het veertigjarig bestaan. Ouderling J. M. Verwijs las een preek van Wulfert Floor over Deuteronomium 8:2: „En gij zult gedenken aan al den weg dien u de Heere uw God deze veertig jaar in de woestijn geleid heeft.”