Verhulst, geboren in Zeeland, is sinds 2010 burgemeester van Goes (ruim 37.000 inwoners). De CDA’er werd woensdagavond gekozen uit zeventien kandidaten. Volgens plan wordt hij in september geïnstalleerd in plattelandsgemeente Ede (ruim 113.000 inwoners). Hij volgt de zittende burgervader, Cees van der Knaap, op. Verhulst heeft een vrouw en twee kinderen.

Lees ook

Gemeenteraad Ede draagt René Verhulst (CDA) voor als nieuwe burgemeester

Waarom solliciteerde u op de post in Ede?

Verhulst, woensdagavond: „De gemeenteraad vroeg als burgemeester een méns, zogezegd. Iemand die tussen de mensen en boven de partijen staat. Die profielschets spreekt me aan. Goes en Ede hebben de nodige overeenkomsten. Net als de gemeente Goes bestaat de gemeente Ede uit een stad met kleinere dorpen eromheen. In Ede gaat het bijvoorbeeld om dorpen als Lunteren en Otterlo. In Goes om onder meer Kloetinge en Wolphaartsdijk.

De mentaliteit in Goes en Ede is vergelijkbaar. Burgers leunen niet alleen op de overheid, maar leveren zelf ook hun bijdrage aan de samenleving. Denk aan activiteiten van sportverenigingen, aan vrijwilligerswerk en mantelzorg. Ook ligt in beide gemeenten een Nationaal Park. In Ede Nationaal Park de Hoge Veluwe, in Goes Nationaal Park Oosterschelde.”

Wat is het grootste verschil tussen Goes en Ede?

„Er is geen zee rond Ede. In Goes hebben veel vraagstukken met water te maken. Denk aan scheepvaart, aan bedrijven die betrokken zijn bij bijvoorbeeld het onderhoud van waterkeringen en sluizen.”

Is de Veluwnaar misschien wat stugger dan de Zeeuw?

„Ik ben zelf Zeeuw en hoor juist van buitenstaanders dat Zeeuwen stug kunnen zijn, de kat uit de boom kijken. De vroegere burgemeester Van Kooten van de Zeeuwse buurgemeente Noord-Beveland zei eens: „De meest spontane groet de ik in Noord-Beveland krijg is: „Heu”, gepaard gaand met een hoofdknikje. Maar die Zeeuwen bedoelen het niet verkeerd. Ik denk dus dat ik met eventuele stugheid van Veluwnaren wel om kan gaan.”

Moet je als burgemeester van Ede affiniteit hebben met de agrarische gemeenschap?

„Ik denk het wel. Gelukkig heb ik die. Ik ben geboren in het Zeeuwse Kapelle-Biezelinge. Daar is de nodige fruitteelt te vinden. Appels, peren, bramen, bessen, frambozen. Mijn beide opa’s waren agrariër.”

U wordt burgemeester in een gemeente van christelijke signatuur, zeker wat betreft sommige kernen. Hoe gaat u daar mee om?

„Ook Goes kent tal van reformatorische burgers. Ik zat op het Christelijk Lyceum in Goes en heb vrienden en vriendinnen met een reformatorische achtergrond. Ik ben zelf gelovig. Ik ben verbonden aan de PKN en kom voort uit de Hervormde Kerk. Mijn vader was actief in het kerkenwerk. We gaan onder meer naar de protestantse gemeente in de Grote Kerk in Goes.

In Goes rijd ik op zondagmiddag geregeld een rondje op mijn racefiets. Ik heb nooit iemand horen zeggen: „Waarom doet die burgemeester dat toch?” Andersom zei ook nooit iemand me: „Die Verhulst gaat op zondag naar de kerk. Waarom doet hij dat toch?”

Vissers

Meer dan eens preekt Verhulst zelf. Hij ging voor in de protestantse gemeente in Wilhelminadorp (een dorp in de gemeente Goes). „Ik heb over Mozes gepreekt. Mannen als Mozes en Paulus zijn voor mij helden van het geloof. Ze hadden het moeilijk, maar hebben toch het geloof verkondigd.

Ook verhalen uit het Nieuwe Testament diep ik uit. Ik heb eens gepreekt over vissers van mensen. De discipelen lieten alles achter en liepen met Jezus mee. We zouden dat allemaal wel willen, maar wie krijgt het voor elkaar? Fascinerend vind ik de rake verhalen van Jezus. Hoe hij de Farizeeën, die zichzelf op de borst klopten, op de hak nam. Bijvoorbeeld door het verhaal van de arme weduwe die haar enige penningen in de schatkist wierp. Ik denk wel eens: Had ik er maar bij gestaan toen Jezus, met rondom hem die Farizeeën, die verhalen vertelde. Ik ben er achter gekomen dat de Bijbel geen beleidsnota is. Het is het mooiste en knapst geschreven Boek dat er bestaat, maar het is ook een heel moeilijk Boek. Het is bijvoorbeeld lastig, zeker als leek, om het Oude en Nieuwe Testament met elkaar te verbinden.”

Ambtsgebed

Het ambtsgebed bij gemeenteraadsvergaderingen was in Ede een heet hangijzer. In 2015 besloot de raad ambtsgebed direct na de opening van de raadsvergadering af te schaffen. Voortaan werd de gebedstekst uitgesproken voorafgaand aan de vergadering. De raadsleden hebben de keuze daar wel of niet bij te zijn.

Hoe kijkt u aan tegen zo’n kwestie?

„Ik heb er tijdens mijn sollicitatiegesprek geen vragen over gekregen. Wel las ik er iets over op internet. Ik vind de huidige gang van zaken in Ede zo gek nog niet. Je kunt mensen immers niet dwingen om mee te bidden. Net zo min je mensen aan een touw de kerk in kunt slepen.”

Rellende Marokkaanse jongeren in Ede zorgden de afgelopen jaren geregeld voor ophef. Welke aanpak van die problematiek staat u voor?

„Ik kan de situatie in Ede op dat punt nog niet goed beoordelen. Wel spelen problemen rond Marokkaanse jongeren in veel meer gemeenten. Ook in Goes. Daar stond ik altijd op het standpunt: Laten we de problemen benoemen en er niet omfloerst over spreken. Vervolgens moet je maatwerk leveren. Dus raddraaiers die lopen te stelen en te roven moeten worden bestraft. Ik ben niet zo van de softe aanpak. Je moet proberen meelopers op het goede pad te krijgen. Door bijvoorbeeld wijkagenten en jeugdwerkers in te schakelen.”

Boeken

De nieuwe burgemeester van Ede schrijft boeken. Zo maakte hij romans over de Utrechtse gemeentepolitiek. Verhulst was voor het CDA jarenlang raadslid in Utrecht. Hij publiceerde ook meerdere jeugdboeken, op basis van de personages van de Bob Evers-serie, met allitererende titels als ”Lawaai in Luxemburg” en ”Potsierlijke praktijken in een pakhuis”.

Kunnen we van uw hand over enkele jaren een jeugdboek met een titel als ”Verrassingen op de Veluwe” verwachten?

„Een van de Bob Evers-boeken heet ”Een vliegtuigsmokkel met verrassingen” en speelt zich af op de Veluwe. Ik heb al gedacht om iets te schrijven over witte tonnetjes en een boshuis. Maar ik vrees dat ik voorlopig niet toekom aan het schrijven van jeugdboeken.”

Ede werd pas uitgeroepen tot gelukkigste stad van het land. Dan kan het eigenlijk alleen maar tegenvallen?

Grappend: „Dan is er dus een hoog afbreukriscio. Als Ede volgend jaar niet meer de gelukkigste stad is, hebben we onze eerste plek niet kunnen vasthouden. Ik denk trouwens dat het de verdienste van de Edenaren zelf is dat het daar in die stad goed leven is.”

Zichtbaar

Vanuit de gemeenteraad in Goes klinken waarderende woorden over de vertrekkende burgemeester. Fractievoorzitter Johnny Lukasse van de SGP-CU (4 van de 25 raadszetels) noemt Verhulst woensdagavond desgevraagd „een zeer goede” burgemeester. „Hij is integer, betrokken, open en zichtbaar. Je komt hem tegen in de stad.” Ook fractievoorzitter Wiert Omta van de Goese PvdA (2 zetels) is lovend en roemt eveneens de „zichtbaarheid” van Verhulst. „Hij doet bijvoorbeeld mee met allerlei sportevenementen.”

Wat vindt u van die typeringen?

Verhulst: „Ik ben er trots op. Als burgemeester kun je geen acteur zijn. Dat houd je niet vol. Ik houd ervan om tussen de burgers te zijn. Woensdag zei iemand me: „Ik zag je gisteravond ook al op een hardloopwedstrijd, de dag voordat je te horen krijgt of je burgemeester van Ede wordt.” Moet ik dan de hele dag op een stoel ga zitten wachten?

Ik sport al jaren en fiets bijvoorbeeld mee in een groepje. Mijn medefietsers spreken me nooit aan als burgemeester. Ik word niet gespaard. „René, rijd jij nu eens op kop”, krijg ik dan te horen. Of ik dat dan ook doe? Ja. Maar als ik moe ben of geen zin heb, doe ik het ook wel eens niet. Dan zeg ik iets als: „Laat mij even niet op kop rijden, want ik moet al zo hard voor je werken.” Dat gaat allemaal op een ontspannen manier. Ik zie er als een berg tegenop om afscheid te nemen van de inwoners van Goes.”

Lees ook in Digibron:

Schrijver op het stadspluche : Utrechtse wethouder Verhulst mengt feiten met fictie in stadhuisromans (Reformatorisch Dagblad, 18-08-2004)