Met het inroepen van artikel 50 uit het EU-verdrag zet het Verenigd Koninkrijk de scheidingsprocedure in. Het wordt een loodzware opgave, zowel inhoudelijk als qua tijdsdruk. Het vertrek moet volgens het EU-verdrag binnen twee jaar geregeld zijn. Die periode kan worden verlengd als alle lidstaten daarmee instemmen. Maar die wil is er niet bij de EU. Ook zijn er Europese verkiezingen in mei 2019. Het EU-parlement wil zonder de Britten verder.

„We zijn er klaar voor”, benadrukte de Europese Commissie dinsdag nog maar eens. Hoofdonderhandelaar voor de EU, de Fransman Michel Barnier, is al maanden bezig de lijnen uit te zetten en de nota voor Londen op te maken. De vertrekregeling komt naar schatting neer op 58 miljard euro, omdat Groot-Brittannië allerlei lopende verplichtingen heeft.

Maar het vertrek is onontgonnen terrein in Brussel. Na decennia waarin Europese landen in de rij stonden en nog staan om lid van de EU-familie te worden, haakt er immers voor het eerst in haar zestigjarige geschiedenis eentje af. En niet de minste. Woensdag hoopt Brussel te weten wat de Britse regering verwacht, met name van de toekomstige relatie, als dat tenminste in de brief staat.

De leiders van de politieke fracties in het EU-parlement komen woensdagmiddag bijeen om hun positie te bepalen en leggen een verklaring af. Ook van Jean-Claude Juncker, de voorzitter van de Europese Commissie, en Donald Tusk worden reacties verwacht.

De eerste stap is nu aan Tusk. Hij stuurt binnen 48 uur conceptrichtlijnen voor de nooit eerder gevoerde onderhandelingen naar de hoofdsteden. De EU-leiders hebben tot een speciale brexit-top op 29 april in Brussel de tijd om hun inzet te bepalen. De gesprekken daarover beginnen vrijdag al. Op de top krijgt Barnier dan het mandaat waarmee hij met de Britse minister van Vertrek uit de Europese Unie David Davis aan, of in, de slag moet.