De executie van de LPF-lijsttrekker vlak voor de verkiezingen van 15 mei op het Media Park in Hilversum bracht een grote schok in Nederland teweeg. Van der G. werd al snel aangehouden. Hij had geen strafblad. Huiszoeking in Harderwijk leverde onder meer chemicaliën op waarmee explosieven konden worden gemaakt. Van der G. bekende de moord.

De moord op Fortuyn kwam in maart en april 2003 in Amsterdam voor de rechter. Van der G. verklaarde zijn daad uit een politiek angstmotief: Fortuyn zou een groeiend gevaar voor de Nederlandse samenleving zijn, met name voor zwakke groepen als moslims en asielzoekers. Het Openbaar Ministerie (OM) sprak in de strafklacht ronduit over het bestrijden van politieke denkbeelden door de verdachte. Hij verklaarde geen andere mogelijkheid te hebben gezien dan de politicus te vermoorden.

Het OM eiste levenslang omdat Fortuyn een vooraanstaand politicus was en de samenleving geschokt was door de moord. Bovendien had Van der G. op geen enkele wijze berouw getoond. De rechtbank veroordeelde hem op 15 april echter tot 18 jaar cel. De inbreuk op het democratisch proces was niet ernstig genoeg en de kans op herhaling werd gering geacht op basis van een psychiatrisch rapport. Zowel Van der G. als het OM ging in hoger beroep, maar het gerechtshof in Amsterdam bevestigde de strafmaat. Geen van de partijen stapte daarna naar de Hoge Raad.

Na zijn vrijlating kruiste Van der G. bij de rechtbank nog regelmatig de degens en soms met succes. Zo hoefde hij uiteindelijk geen psychische begeleiding meer en ook hoefde hij geen enkelband meer te dragen, zo bepaalde in beide zaken het gerechtshof. Ondertussen lopen er nog meer zaken bij de rechtbank die nog niet in behandeling zijn genomen.