In de straten van Amerika verenigen de antidemocratische krachten zich tegen Donald J. Trump. Vanuit reformatorische kringen klinken beschaafd getoonzette bezorgde reacties op de gekozen president van de VS. De terughoudendheid ten aanzien van Trump is waarschijnlijk voor een aanzienlijk deel te verklaren vanuit persoonlijke weerzin. Voeg daarbij de houding van de Republikein tegenover vrouwen en het vonnis is snel geveld.

Maar wanneer de blik naar Hillary Clinton gaat, dimmen de schijnwerpers. Evenals haar echtgenoot is de voormalige Democratische kandidaat gehuld in een schimmige wolk van belangenverstrengeling en schandalen. In de media bleef dit volstrekt onderbelicht.

Realisme

Zeker zo onderbelicht, gezien de focus op ”Trump-de-Verschrikkelijke”, bleef de duiding van de inhoudelijke verschillen van zijn programma met dat van Clinton. Anders dan globalist Clinton zet Trump het belang van de eigen natie onbeschroomd voorop. Met zijn slogan ”Make America Great Again” richt hij zich primair op de VS. Het zet een rem op de macht van internationale instellingen en verdragen die ten koste gaan van Amerikaanse belangen. Het leidt tot herwaardering voor grenzen. Het legt onbeheerste immigratie aan banden. Kortom, het is een koers die aansluit bij datgene waarvoor velen die behoren tot de gereformeerde gezindte ook staan als het gaat om Nederland.

Een ander voorbeeld is het buitenlandse beleid. De spanningen rond Rusland lopen hoog op. De pragmatische houding van Trump is voor Europa een aantrekkelijker alternatief dan de keiharde confrontatie met Moskou die Clinton voor ogen had. Of het nu in de Baltische staten is of in het Midden-Oosten, met nuchter realisme bereik je meer dan met naïef idealisme. Over idealisme gesproken, geweldig als Trump de Amerikaanse ambassade in Israël naar Jeruzalem gaat verhuizen!

Abortus

Een volgend onderwerp dat de gereformeerde gezindte zeker zou kunnen, of zelfs moeten aanspreken is het vooruitzicht op het benoemen van rechters in het Amerikaanse hooggerechtshof. De keuze tussen Trump of Clinton maakt het verschil tussen een voor het leven benoemde conservatieve of progressieve rechter. De selectie van rechters is zo ongeveer een van de belangrijkste zaken uit de erfenis van een president.

Het hooggerechtshof gaat onder meer over de vraag of abortus een zaak is van de afzonderlijke staten of van de nationale federale overheid. Zal Trump de hoop van prolifeaanhangers waarmaken? Deze krant gaf veel ruimte aan sceptische geluiden. Waarom werd er ondertussen gezwegen over de prochoicestandpunten van Clinton? De keuze tussen een overtuigd en fel voorstander van abortus (tot zelfs in een late termijn van de zwangerschap toe) en Trump is allesbehalve neutraal.

Angst

Verder is de regering die Trump gaat samenstellen van een ander kaliber dan die van de Democraat Clinton. Zo is aanstaand vicepresident Mike Pence zeer gelovig en behoudend. Voormalig presidentskandidaat Ben Carson, een uitgesproken tegenstander van abortus, krijgt mogelijk een vooraanstaande post, evenals de conservatieven Newt Gingrich en John Bolton. Laatstgenoemde was als Amerikaans afgevaardigde buitengewoon kritisch op de Verenigde Naties. Trump gaat bovendien samenwerken met een Republikeins Congres dat de stijgende bemoeienis van de overheid met burgers een halt wil toeroepen.

De keuze voor Trump is inhoudelijk zeer te verkiezen boven die voor Clinton. Het is hoog tijd dat de gereformeerde gezindte keuzes durft te maken die haaks staan op de breed gedragen opinie in de maatschappij. Keuzes zonder angst om de aansluiting met mainstream media te missen. Keuzes gedaan vóór de verkiezingsuitslag en verdedigd ná het sluiten van de stembus. De gereformeerde gezindte mag blij zijn met Trump.

De auteur is wethouder voor de SGP. Hij volgt internationale ontwikkelingen met belangstelling.