Loskomen van de popmuziek? Zie wat schoner is
Hoe komen jongeren af van popmuziek? Alleen als ze met de drie vrienden van Daniël zien dat er iets verschrikkelijkers is dan de vurige oven en dat er iets schoners is dan het gouden beeld van Nebukadnezar.
Dat zei Bart Bolier vrijdagavond in Apeldoorn bij de presentatie van zijn boek ”Ontmaskerd”. De auteur, docent godsdienst aan de Fruytier, was in het verleden dj en producer van housemuziek. Om met name jongeren toe te rusten, schreef hij zijn boek, een uitgave van De Banier, waarin hij vertelt „wat je moet weten over popmuziek.”
Overigens gaf Bolier (1982) aan dat hij eigenlijk geen zin had het boek te schrijven. Om het thema en de muzikanten recht te kunnen doen, zou hij er weer helemaal in moeten duiken. Want de opmerking dat je een vuilnisbak niet open hoeft te doen om te weten dat hij stinkt, is wel waar, maar zegt niet alles. „Dit boek gaat over de oorzaken van die stank. Bovendien zien sommige vuilnisbakken er van buiten netjes uit en moet je ze echt opendoen om te weten dat het stinkt”, aldus de Elspeter.
Hij ging toch op het verzoek van de uitgever in en verdiepte zich opnieuw in allerlei soorten popmuziek. Niet alleen bekeek hij songteksten en clips, maar vooral zocht hij naar interviews waarin de artiesten aan het woord komen.
Met name bij wat Bolier aanduidt als ”seculiere popmuziek” is het volgens hem moeilijk aan te geven waarom je daar niet naar zou mogen luisteren. „Jongeren vragen: Meneer, wat is er mis met Bryan Adams? Het is ook lastig: zulke liedjes zijn vaak niet openlijk duivels en gaan ook niet rechtstreeks in tegen Gods geboden. Maar God heeft er geen plek in. Ze zijn god-loos. Je moet niet vragen: Wat is er mis mee? Maar: Wat is er goed aan? Je gaat ook niet langs het randje van het ravijn lopen.”
Hij noemde de populaire zangeres Adele, die „redelijk normaal” is gebleven. „Ze zingt vooral over liefdesverdriet. Daar is toch niks mis mee? Maar God komt er niet in voor. Bovendien, als je je verdiept in haar leven, blijkt dat ze vaak openlijk met God spot, graag vloekt en de Amerikaanse zangeres Beyoncé haar Jezus Christus noemt.”
Overigens waarschuwde Bolier ervoor alle popmuziek over een kam te scheren. „Je moet niet zeggen dat het allemaal troep is, omdat je zelf toevallig van orgelmuziek houdt. Trouwens, veel orgelmuziek is ook troep.”
Zelf deed Bolier vroeger veel met housemuziek. Binnen dat genre noemde hij hardcore en hardstyle „alleen maar stampen” en „prut.” Heel veel refojongeren luisteren dit echter volgens hem. „Het valt op dat mensen in onze kring zo’n slechte smaak hebben. Ze luisteren vooral de goedkope troep.”
De zogenoemde ”white house”, waar hij zelf mee bezig was, is „veel fatsoenlijker.” Iemand als Armin van Buuren is volgens Bolier een fijne, respectvolle man en zijn muziek is doorgaans van een hoog niveau. Zijn muziek is echter niet neutraal. Dat is te zien bij een liedje als ”What if…”, dat volgens Bolier zowel religieus als anti-Bijbels is. Ook een evenement als ”Sensation Black” biedt hoogstaande muziek, maar kent eenzelfde duistere achtergrond als veel anti-Bijbelse popmuziek.
Soms maakt Bolier zich meer zorgen over de ouders dan over de jeugd. „Jongeren vertellen dat altijd Radio 538 aan staat als ze naar de kerk gaan. Of zeggen dat ze het zo moeilijk vinden dat hun vader het WK-voetbal wil volgen of hun moeder altijd films kijkt.”
Als jongeren hem vragen hoe ze van de popmuziek los kunnen komen, verwijst hij naar de Bijbelse geschiedenis van de drie vrienden van Daniël. „Waarom kregen de drie vrienden van Daniël geen kippenvel van de muziek van Babel en bogen ze niet voor het beeld? Omdat ze iets kenden dat verschrikkelijker is dan het vuur van de oven, namelijk Gods toorn. En omdat ze iets kenden dat schoner is dan het gouden beeld, namelijk wat er bij God te krijgen is. Dat is het enige waardoor je de scheidbrief aan de popmuziek gaat geven.”