Dat laatste zou nog weleens tegen kunnen vallen. Militair gezien zouden de 2000 tot 3000 strijders van IS in Mosul op het eerste gezicht geen partij moeten zijn voor de coalitie van 30.000 man die momenteel aan het offensief deelneemt.

Maar aantallen zeggen op zichzelf niet zo veel. Als de strijd in Mosul ontaardt in een stadsguerrilla kan IS het de tegenstander nog lastig genoeg maken. Nu al kampen de oprukkende troepen met talloze bermbommen en boobytraps. Als zij van huis tot huis de stad moeten uitkammen vallen nog zware verliezen te verwachten.

Van dat soort situaties zijn genoeg voorbeelden in de geschiedenis bekend. Israël beschikt over een van de best getrainde legers ter wereld. Toch hadden de Israëlische strijdkrachten de grootste moeite om Hamasstrijders in de straten van Gaza-stad te bevechten. En al helemaal als terroristen mensen als schild gebruiken.

De Bosnische stad Sarajevo werd halverwege de jaren 90 maandenlang geteisterd door sluipschutters. In getal waren ze veruit in de minderheid. Maar het effect van hun acties was er niet minder om.

Dat Islamitische Staat in Irak militair kan worden verslagen, staat wel buiten kijf. Maar of IS daarmee zal verdwijnen, is nog maar zeer de vraag. Als de beweging ondergronds gaat wordt ze des te ongrijpbaarder. Dan kan Irak opnieuw het toneel worden van bloedige aanslagen, zoals dat ook na de Amerikaanse invasie van 2003 het geval was.

In Afghanistan gebeurde hetzelfde. Na het verslaan van de taliban en al-Qaida gingen beide bewegingen ondergronds. Met alle gevolgen van dien. En nu de meeste geallieerde troepen uit het land zijn vertrokken, zijn de taliban plotseling weer volop terug.

En dan is er altijd nog IS in Syrië. Daar is de situatie nog veel complexer. Belangen van veel partijen lopen daar dwars door elkaar heen: Verenigde Staten. Rusland, het Syrische regime, Turkije, Koerden, rebellen. Het verslaan van IS in Syrië zal nog een stuk ingewikkelder worden dan de huidige slag om Mosul.

Los daarvan is met het militair verslaan van een terreurbeweging het fenomeen van gewelddadig islamitisch fundamentalisme niet de kop ingedrukt. Dat duikt vroeg of laat in welke verschijningsvorm dan ook weer op. Is het niet in Irak of Syrië, dan is het wel elders op de wereld. En nog altijd zijn duizenden mensen bereid hun leven te geven om deze extremistische ideeën gestalte te geven. Dat maakt het des te beangstigend.