In de vensterbank van de woning aan het Andreashof staat een model van een zeilschip, gemaakt door Van der Plas’ in 2009 overleden man. Aan de wand hangt een familiefoto, genomen tijdens het 45-jarig huwelijksfeest van het echtpaar. De familie staat in het midden van het Andreashof, met de Oude Kerk op de achtergrond. „Mijn man is daar zo’n acht jaar hulpkoster geweest”, zegt Van der Plas (79). Ze serveert koffie met boterkoek en bonbons. Tijdens het gesprek lopen drie (schoon)-dochters en de jongste kleinzoon, David, binnen. „Zo gaat dat hier.”

Van der Plas komt uit een vissersfamilie. Opa viste, vader viste, en haar man ook. Op maandag voer hij op een kotter de haven van IJmuiden uit, „op hoop van zegen.” Als hij zaterdagochtend thuiskwam, was het feest. „Dan waren de kinderen in hun sas.”

Ze weet dat het vissersberoep niet zonder gevaar is. „Mijn vader had vier broers. Drie van hen zijn verdronken, één in de oorlog, twee na de oorlog. Toen ik negen jaar was, stierf mijn moeder. Omdat vader de hele week op zee was, werden de kinderen verdeeld: ik ging naar de ene opoe, mijn twee broers naar de andere. Later is mijn vader hertrouwd met de weduwe van een van zijn broers.”

Pottenbakker

Van der Plas kreeg negen kinderen. Na de geboorte van de zevende stopte haar man met vissen. Sindsdien werkte hij onder meer in de bouw en als pottenbakker. Een deel van de familie verdient zijn brood nog steeds in de vis­sector, vooral als visverkoper. „Eén kleinzoon is visserman.”

Vele jaren woonde het gezin in „een groot huis” aan de Secretaris Varkevisserstraat. Enige tijd na het overlijden van haar man schreef Van der Plas zich bij de hervormde gemeente in voor een kleinere woning aan het Andreashof. Sneller dan verwacht kreeg ze eind 2011 bericht dat ze in aanmerking kwam voor een van de seniorenhuizen, die net waren gerenoveerd.

„Ik schrok ervan dat het zo snel ging, maar ben er toch samen met een van m’n dochters gaan kijken. De omgeving vond ik prachtig en het huis sprak me ook aan. Als je achterom komt, zet je je fiets tegen het muurtje en loop je zo met de boodschappen de keuken in. Ik heb geen moment spijt gehad van de verhuizing. Mijn grootouders woonden vroeger in ditzelfde huis.”

Intiem

De ingang van haar woning bevindt zich aan de B. J. Blommersstraat. Via de achterdeur stapt ze het Andreashof in. In het midden van het met gras en lage heggen gevulde hofje staan drie stenen muurtjes, met aan beide zijden bankjes. Haar medehofbewoners ontmoet Van der Plas regelmatig. „Een hofje is intiem. We zijn net één grote familie, leven met elkaar mee. Als we iemand een paar dagen niet hebben gezien, informeren we of er iets is.”

In tien van de twaalf huizen woont een vrouw alleen. „Daarnaast zijn er twee echtparen. Dat is prettig. Als er weleens jeugd in het hofje is die dingen doet die niet door de beugel kunnen, gaat een van de mannen erop af. Maar ik heb over overlast geen klagen hoor. In het begin kwamen er regel­matig jongeren met een brommer in het hofje, maar door goed contact met een jongeren­werker en de wijkagent is dat opgelost. Het is van lieverlee rustiger geworden.”

Soms maakt ze een praatje met toeristen die een foto maken van de karakteristieke witte woningen in de schaduw van de kerk. „Ik houd van contact met mensen.” Vorige maand stond ze met plezier achter een kraam in het hofje tijdens een verkoopdag van de hervormde gemeente.

Zondag

Eén keer per zondag woont 
Van der Plas een dienst in de Oude Kerk bij. „De ene dienst gaat er een gereformeerdebonder voor, de andere een confessionele predikant. In de Nieuwe Kerk is het net andersom. Ik voel me verwant met de Bond, dus ik ga een keer naar de Oude en naar de Nieuwe Kerk. In de zomer ga ik regelmatig naar de zomeravondzang. Zingen doe ik graag.”

Vrijwel dagelijks loopt Van der Plas over de boulevard en geniet ze van het uitzicht. „Soms neem ik een stoeltje mee en ga ik op het strand zitten om naar de zons­ondergang te kijken. De zee blijft ook altijd trekken. De ene keer is hij woest, de andere keer vlak. Daarin zie je de almacht van onze Schepper.”

----

Brochure over Andreashof Katwijk op komst

Twaalf woningen telt het Andreashof in Katwijk aan Zee, gebouwd in de jaren vijftig van de vorige eeuw. Zes huizen hebben de voordeur aan de B. J. Blommersstraat, zes aan de Koninginne­weg.

Via de achterdeur lopen de bewoners het Andreas­hof in. Dat is van buitenaf via drie poortjes toegankelijk en grenst aan de Oude of Andreaskerk en –aan de boulevardzijde– het Kerkhaventje. Dit is een bijgebouw van de kerk, met aan beide zijden een pastorie.

De seniorenwoningen aan het Andreashof staan evenals de kerk op de lijst van gemeentelijke monumenten. Het bezit van de woningen ging in 1988 over van de hervormde kerkvoogdij van Katwijk aan Zee naar de stichting Twaalf woningen van de hervormde gemeente van Katwijk aan Zee.

Over de geschiedenis van het Andreashof staat weinig op papier. Machiel Vooijs, archiefbeheerder van de plaatselijke hervormde gemeente, wil er een brochure over gaan schrijven.

----

zomerserie Hofbewoners

Dit is de achtste en laatste aflevering van een serie portretten van mensen die in een historisch hofje wonen. Vandaag: het Andreashof in Katwijk aan Zee.