Vakantiegangers moeten in het buitenland op een vertrouwde manier zondags naar de kerk kunnen, vindt De Mots (78). „Het is toch mooi als je in Italië of Oostenrijk op zondag in dezelfde sfeer als thuis het Woord van God kunt beluisteren.”

De Mots wil er nog wel graag iets bij zeggen: „Het zou ook weleens goed zijn als Nederlanders in het buitenland een kerkdienst van een plaatselijke gemeente bijwonen. Die buitenlandse gemeenten worden al kleiner en kleiner. Ze vinden het fijn als ze bezoekers krijgen.”

Jaren zeventig

Het maken van een jaarlijks overzicht van Nederlandse diensten in het buitenland was in het begin van de jaren zeventig een idee van ir. J. van der Graaf (de toenmalige algemeen secretaris van de Gereformeerde Bond in de Nederlandse Hervormde Kerk) en B. P. Vaarkamp (destijds administrateur van de hervormde gemeente te IJsselmuiden).

De Mots: „Toen Vaarkamp in augustus 1998 plotseling overleed, kregen mijn vrouw en ik het verzoek of we dat wilden overnemen. Dat hebben we gedaan. We deden het op de schrijfmachine. Het bleek ieder keer een enorme klus te zijn, maar kerkelijke zaken hebben algauw mijn interesse.”

De Mots werkt in opdracht van de Gereformeerde Bond. In De Waarheidsvriend (orgaan van de Gereformeerde Bond in de Protestantse Kerk in Nederland) staat ieder jaar een oproep aan predikanten die in het buitenland hun vakantie doorbrengen om zich te melden. Het rooster wordt onder meer gepubliceerd door het Reformatorisch Dagblad.

Netwerk

De klus begint elk jaar in mei. Dan gaat de Mots aan het bellen, naar kerken in het buitenland en naar voorgangers in Nederland. Inmiddels is er een netwerk van contacten opgebouwd. De Mots beschikt in het buitenland over contactpersonen, en veel Nederlandse voorgangers melden zichzelf bij De Mots. „Er zijn ook Nederlandse campinghouders die zelf kerkdiensten organiseren en dan aan mij vragen om die diensten in het overzicht op te nemen.”

De overzichten blijven redelijk stabiel, zegt hij. „Maar als we geen predikanten kunnen vinden voor minimaal twee zondagen valt zo’n locatie af. Mensen moeten er wel van uit kunnen gaan dat als er zondags ergens diensten zijn, die er een paar weken later ook nog zijn.”

Niet op het gras

Er valt ook weleens een locatie af om andere redenen. „Het gebeurt wel dat een klein dorp, in de bergen bijvoorbeeld, zondags onder de voet wordt gelopen door Neder­landse kerkgangers. Dat kan niet iedereen daar waarderen. En de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat Nederlanders zich niet overal netjes gedragen. Ik vermeld er weleens dingen bij zoals: „Niet op het gras parkeren”, of: „Niet bij het restaurant parkeren”, maar als Nederlanders zich daar niets van aantrekken, is het niet vreemd als de bewoners van zo’n bergdorp een keer zeggen: Dit willen wij niet meer.”

In buitenlandse kerkdiensten wordt in de regel tweemaal gecollecteerd. De eerste collecte is voor de plaatselijke gemeente. „De kerken daar zijn niet rijk, en een extra collecte is voor hen een welkome aanvulling op de inkomsten. De bestemming van de tweede collecte wordt vaak bepaald door de predikant die voorgaat.”

Nog nooit

Nu vandaag het jaarlijkse overzicht weer beschikbaar is, zit voor De Mots de drukste tijd van het jaar er op. Maar klaar is hij nog niet. „Ik weet nu al dat er mensen gaan bellen of mailen die nog iets meer willen weten over de diensten uit het overzicht.”

De Puttenaar is zelf nog 
nooit in het buitenland geweest. „Ik moet er niet aan denken om helemaal naar Zwitserland te rijden. Als ik mijn vakantieadres in één uur kan bereiken, ben ik tevreden.”

Het hoofdbestuur van de Gereformeerde Bond denkt na over een opvolger van H. de Mots.