Donderdagochtend, half 11. Vrouwen van verschillende nationaliteiten druppelen binnen bij inloophuis De Paraplu, in de zaal van de christelijke gereformeerde Rehobothkerk in de Agniesebuurt in Rotterdam. De een in spijkerbroek, de ander in lange rok met hoofddoek.

Enkelen ploffen neer in een zithoek waar koffie- en theekannen en twee koektrommels op tafel staan en raken in een geanimeerd gesprek over de wilde haarbos van de Eritrese Ruta.

Anderen lopen direct door naar vrijwilliger Henry die achter in de zaal vragen beantwoordt over financiën en administratie. Naast de deur staat een orgeltje. Een stapel Bijbels in Gewone Taal ligt bij de open haard.

Vanmorgen zijn twee voorlichters van project Sarah te gast in het inloophuis om te vertellen over borstkanker. Een van hen, Hoesnia Risouli, legt op een interactieve manier uit wat borstkanker is, wie er kans heeft op de ziekte, hoe je borstkanker signaleert en geeft informatie over het bevolkingsonderzoek.

Sommige vrouwen wordt het even te veel als ze het hebben over een geliefde die aan kanker is overleden. Snel worden er wat zakdoekjes doorgegeven.

Rugzakje

Coördinator Joke Bijsterveld-Visser (51) van het inloophuis is tevreden over de bijeenkomst. „De vrouwen waren erg betrokken. Het was bijzonder dat ze hun emoties lieten zien in een grote groep.”

Een dergelijke themaochtend organiseert ze één keer in de maand in De Paraplu. Omdat veel bezoekers gezondheidsproblemen hebben kiest ze soms voor een onderwerp rond dat thema. „Vrijwel alle vrouwen die hier komen hebben een rugzakje. Sommige kampen met verslaving of huiselijk geweld, anderen met grote schulden of armoede. Hun slechte leefomstandigheden beïnvloeden hun leefstijl en gezondheid.”

Vijf jaar geleden opende De Paraplu voor het eerst zijn deuren. Een initiatief van de christelijke gereformeerde Rehobothkerk en de hervormde wijkgemeente Prinsekerk. Bijsterveld: „Onze gemeente had altijd plannen om iets te betekenen in de wijk, maar in de praktijk kwam het er niet van. Als kerk hadden we het goed met elkaar. Dat er grote nood was bij de mensen om ons heen, wisten we wel, maar dat bleef voor ons onzichtbaar.”

Toen een diaconaal werker van de Prinsekerk bij Bijsterveld, kerkelijk werker van de Rehobothkerk, aanklopte met het plan om een inloophuis voor vrouwen te starten, reageerde die gelijk enthousiast. „Er heerst veel eenzaamheid onder vrouwen in de Agniesebuurt. Sommigen spreken slecht Nederlands en komen nauwelijks de deur uit.”

Op drie donderdagochtenden in de maand kunnen vrouwen bij De Paraplu terecht voor naailes. „Dat idee kwam van de vrouwen zelf. Veel van hen leren graag naaien, zodat ze op een goedkope manier aan kleren komen voor zichzelf en hun kinderen.”

Na de gratis lunch is er ’s middags open inloop. De vrouwen haken, breien of kleuren en kletsen ondertussen met elkaar. „Zo ontstaan er vriendschappen. Vrouwen passen op elkaars kinderen of doen boodschappen voor elkaar.” Op vrijdagochtend staat er Nederlandse les op het programma. Alle activiteiten zijn gratis.

In de begintijd ontving De Paraplu zo’n vijftien vrouwen per dag, maar gaandeweg groeide dit aantal uit tot vijftig à zestig bezoekers. De 32-jarige Hatifa Agzenai is een van hen. De alleenstaande moeder, die een dochter van 4 jaar heeft, komt vooral voor de gezelligheid naar het inloophuis. „We leren dingen van elkaar. Breien, haken. Er heerst hier een goede sfeer.”

Samaritaan

Ruta Tzeggai (33), afkomstig uit Eritrea, vindt vooral de koffie erg lekker in De Paraplu. „Thuis drink ik oploskoffie met melk, maar hier zetten ze nog ouderwetse filterkoffie.” Ze woont sinds haar vijfde in Nederland en is op zoek naar werk als verslaggever of in de reclame.

Bijsterveld ziet vrouwen „groeien” door de bezoekjes aan De Paraplu. „Ze leren beter Nederlands spreken. Dat maakt de stap naar een studie of vrijwilligerswerk kleiner. Sommigen hebben zich zo ontwikkeld dat ze op zoek gaan naar een betaalde baan. Het is mooi om dat proces mee te maken. Om vrouwen tot bloei te zien komen. Daar geniet ik enorm van.”

In het inloophuis wordt niet geëvangeliseerd. „We willen vermijden dat vrouwen denken dat we hen alleen willen helpen als zij belangstelling tonen voor het christelijke geloof. Wij helpen iedereen en gaan met respect voor elkaar om.”

Vrouwen komen echter regelmatig met vragen over het geloof bij Bijsterveld. „Iemand vroeg: „Mogen hindoes ook bij jullie naar de kerk?” Een ander had gehoord over de barmhartige Samaritaan en vroeg zich af wie dat was. Ook de christelijke feestdagen leidden soms tot mooie gesprekken. Andersom vertellen hindoes of moslims over hun geloof.”

De contacten leidden ertoe dat sommige vrouwen op zondag de diensten in de Rehobothkerk bezoeken en zelfs lid worden. „Voorheen waren we een 100 procent blanke kerk. Nu is 20 procent afkomstig uit een andere cultuur. Niemand had dit vijf jaar geleden kunnen denken.”

De Paraplu 5 jaar

Inloophuis De Paraplu bestaat op donderdag 12 mei vijf jaar. ’s Ochtends wordt het jubileum gevierd met de vrouwen. ’s Middags is er een open inloop met kinderactiviteiten en workshops en vervolgens een receptie.

In het inloophuis is sinds 1 juli 2013 ook een kinderkledingbank gehuisvest. Minimagezinnen met een verwijskaart kunnen er gratis kleding en speelgoed afhalen. Een groep van circa twintig vrijwilligers is actief voor De Paraplu.