woont in Arnemuiden en draagt nog klederdracht. Hoelang loopt u al in klederdracht?
„Toen ik 13 was, kreeg ik voor het eerst klederdracht aan. Ik ging toen van de lagere school af. Mijn zus was nog maar 4, toen ze al in klederdracht liep. Toen mijn 16-jarige zus overleed, vroeg mijn moeder of ik voortaan de kleding van mijn zus wilde dragen. Dat vond ik heel fijn.”

Waarom draagt u nu nog klederdracht?
„Het zou kaal staan, als ik geen klederdracht aan zou hebben. Ik heb nu twee verschillende rokken aan en een hemdrok. Ik loop in de rouw, omdat een andere zus van me overleden is. Zondags draag ik dan een doffe schort en doordeweeks een lichte. Op mijn schouders zit een doek met een bloemetjespatroon. De bovenrok die ik draag is van dik, zwart katoen.”

Wat is er zo bijzonder aan úw kleding?
„Bij de Arnemuidense dracht hoort ook een ketting. Wegens de rouwperiode heb ik nu een zwarte om, dat heet een gitten ketting. Bij de gewone dracht draag ik een bloedkoralen ketting. Die wordt met een groot gouden slot gesloten.”

Hoe reageert de omgeving op uw kleding?
„In de omgeving is iedereen eraan gewend. In Arnemuiden zijn nog 48 dames die in klederdracht lopen. Mijn kinderen willen het niet dragen, dan zal ik het hun niet verplichten. Als ik op vakantie ga, vinden de mensen het zo mooi en apart dat ze foto’s van mijn kleding maken.”

Klederdracht verdwijnt. Hoe groot is dat verlies voor Nederland?
„Ik vind het jammer dat de klederdracht verdwijnt. De jongste vrouw in Arnemuiden die er nog in loopt, is 65. Misschien zie je over twintig jaar niemand meer in Arnemuidense dracht.”

Is het niet veel lekkerder om in burger te lopen?
„In de zomer zit deze kleding wel warm. Ik draag dan een zomerse dracht, maar dat betekent ook nog een hemdrok, een onderrok en bovenrok over elkaar. Die zijn wel van luchtiger materiaal gemaakt.”

Klederdracht verdwijnt langzaam uit het Nederlandse straatbeeld. Vandaag deel 2 in een serie over klederdracht.