Kerk & religie

Ds. J. Blom veertig jaar predikant

RIDDERKERK. „Eén druppel uit de grote oceaan van de liefde Gods is genoeg om een mens tot bekering te brengen en tot geloof in de Heere Jezus.” De woorden van opa ds. J. Fraanje, predikant van de gereformeerde gemeente in Barneveld, maakte diepe indruk op de vijfjarige Jozias Blom. „Want als één druppel je al zó vervult, hoe groot zal die oceaan dan zelf niet zijn?”

Maarten Stolk

25 December 2014 16:15Gewijzigd op 15 November 2020 15:27

De hervormde emeritus predikant ds. J. Blom staat morgen veertig jaar in het ambt. beeld Niek Stam

Het was een zinnetje dat bleef haken, zegt ds. J. Blom, emeritus predikant in de Protestantse Kerk in Nederland, in de studeerkamer van zijn woning in Ridderkerk. Donderdag staat hij veertig jaar in het ambt.

Jarenlang worstelde hij met de vraag of de liefde van God ook voor hem was. „Wat heb ik lang nagedacht over de woorden van Johannes 3:16: „Alzo lief heeft God de wereld gehad.” Want wie worden daarmee bedoeld? Hoe kun je weten of je uitverkoren bent?”

Door de prediking werd hij gaandeweg „overweldigd” door de liefde van God. Maar hij leerde ook dat hij een zondaar was, zegt hij. „Net als Petrus heb ik de Heere meerdere keren verloochend. Dat was heel erg. Toch mocht ik zeggen: „Heere, U weet alle dingen, U weet dat ik u liefheb.” En daar kwam een opdracht achteraan: „Weid Mijn schapen, hoed mijn lammeren.””

Toen wilde u predikant worden?

„Ik heb nooit gezegd: ik wil. Het predikantschap kwam als het ware naar me toe, ebde dan weer eens weg, maar keerde terug. Dat was een hele strijd.”

Hij ging in 1960 scheikunde en natuurkunde studeren. „Op de zomerconferentie van studentenvereniging CSFR in 1961 sprak de hervormde predikant ds. Jac. van Dijk over onze roeping in een veranderende wereld. Hij zette zijn bril af en vroeg: „Heb je weleens aan de Heere gevraagd wat je moest gaan studeren? Toen moest ik eerlijk zeggen: nee, dat heb ik nooit gedaan. Daarna kwam die roeping om dienaar van het Woord te worden.”

Blom vroeg de kerkenraad van Amersfoort een aantal keren om een attest voor het curatorium in Rotterdam, maar hij werd afgewezen. „Steeds als ik thuiskwam dacht ik: zal ik me dan toch hebben vergist? Het predikantschap liet me niet los. Ik leerde met Paulus zeggen: „Ik ben niet geroepen door een mens.” Je kunt je roeping uiteindelijk niet ter beoordeling voorleggen aan een college.”

En u werd hervormd.

„Ondertussen hield het kerkelijke vraagstuk me ook bezig. Er zijn vele kerken in Nederland, waar moet je zijn? Toen ik de kerkgeschiedenis na 1834 bestudeerde, kreeg ik gaandeweg steeds meer moeite met de Afscheiding. Want wat heeft die uiteindelijk gebracht? De Heere Jezus stichtte ook geen nieuwe kerk. Hij ging naar de tempel, naar de synagoge. Hij zocht het volk op. Dat heeft me tot de volkskerk gebracht.”

U deed op eerste kerstdag 1974 intrede in Sint Maartensdijk. Hoe ervaart een jonge kandidaat zoiets?

„Als heel bijzonder. Het was na een strijd van zo veel jaren, met zo veel vragen. Maar de Heere bevestigde het Woord waarmee Hij mij geroepen had.

’s Middags werd ik bevestigd door mijn mentor, ds. Iz. Kok uit Zoetermeer. Een indrukwekkend moment was de zegen: al die handen op mijn hoofd. Ik ontving de last, de opdracht om het Evangelie te verkondigen, maar ook de zegen van de Heere.

En ’s avonds was het dan zover dat ik als predikant intrede deed en het Woord van God mocht bedienen. Uit Johannes 3:16: „Alzo lief heeft God de wereld gehad.””

Een tekst waarmee u zelf zo geworsteld had. Een bewuste keuze?

„Het was natuurlijk Kerst, dus deze tekst paste daarbij. Maar ik wilde de gemeente ook van meet af aan duidelijk maken dat de liefde van God naar de gehele wereld uitgaat, en dat Hij daarom Zijn Zoon heeft gegeven. Hij wil mensen tot het geloof in de Heere Jezus brengen en hen behouden. „Opdat eenieder die in Hem gelooft, niet zal verderven maar eeuwig leven hebben.” Van algemene verzoening is dus geen sprake.”

Veertig jaar geleden zaten de kerken nog vol. Welke vragen speelden er toen?

„In Sint Maartensdijk was het de vraag die ik zo goed kende: „Ben ik wel uitverkoren, is het Evangelie ook voor mij?” Velen dachten dat het uitverkoren zijn zich uitte in een bepaalde bekeringsweg. Het grote voorbeeld was de oud gereformeerde ouderling Krijn van Gorsel. Die was in de kroeg in de kraag gegrepen en tot bekering gekomen, zei men, en zo moest het gebeuren.

De mensen onder mijn gehoor zaten dus te wachten totdat ze in hun kraag werden gegrepen. Wat ik heb proberen duidelijk te maken, is dat de verkondiging van het Evangelie Gods uitgestoken hand is waardoor Hij ons in onze kraag grijpt en ons naar Zich toe wil trekken.”

Ds. Blom vertrok in 1979 naar Ridderkerk. Daarna diende hij de gemeenten van Elburg (1988) en Katwijk aan Zee (1993), om in 2007 met emeritaat te gaan.

U bent nu veertig jaar predikant. Wat zou u achteraf gezien anders hebben gedaan?

„Ik had meer geduld met mensen moeten hebben, hen moeten verdragen als ze het Evangelie afwezen. Ik vond het soms moeilijk als er bezwaren naar voren werden gebracht. Ik heb vaak dat machteloze gevoel gehad: ik kan hen niet bereiken.

Maar ik ben de Heere dankbaar dat Hij mij toch heeft willen gebruiken en nóg gebruikt om het Evangelie te verkondigen. En dat ik in al die jaren heb mogen zien dat mensen tot bekering kwamen en tot het geloof in de Heere Jezus.”

Ds. J. Blom veertig jaar predikant

Ds. J. Blom, emeritus predikant in de Protestantse Kerk in Nederland (PKN), staat donderdag veertig jaar in het ambt.

Jozias Blom werd geboren in Barneveld op 27 juni 1943. Hij studeerde theologie in Utrecht en deed op 25 december 1974 intrede in de hervormde gemeente van Sint Maartensdijk. Daarna diende hij de gemeenten van Ridderkerk (1979), Elburg (1988) en Katwijk aan Zee (1993).

De predikant ging in 2007 met emeritaat. Hij is consulent van de Nieuwe Westerkerk in Capelle aan den IJssel en predikant-mentor van de Evangelisatie in Haastrecht.

Ds. Blom en zijn vrouw wonen in Ridderkerk.