De vrees bestaat dat veel vermisten niet hebben kunnen ontsnappen uit het wrak. Een halve dag na de ramp was de dood van maar vier opvarenden bevestigd en de oorzaak van de schipbreuk nog niet bekend.

Het meisje Park Ji Yoon wilde eigenlijk niet mee naar het populaire vakantie-eiland Jeju. Ze had een hekel aan veerboten. Zo’n 12 uur nadat het schip was vertrokken belde ze haar grootmoeder. „Oma, ik denk dat ik doodga. Het schip zinkt, ik hou me vast aan de railing”, zei ze. Daarop werd de verbinding verbroken. Daarna was er nog heel even contact, maar het meisje kon alleen zeggen „ik moet gaan”.

Meteen na het noodsignaal rond 09.00 uur lokale tijd kwam een enorme reddingsoperatie op gang. Meer dan 100 schepen begaven zich naar de plek van het ongeluk. Op tv-beelden was te zien hoe het schip op zijn zij lag en zonk. Reddingswerkers probeerden zo veel mogelijk mensen te helpen, terwijl helikopters boven de Sewol hingen.

Ze wisten 174 opvarenden te redden. Het schip kapseisde geheel en zonk in 2 uur. Duikers van de marine slaagden erin om ondanks slecht zicht en de sterke stroming een deel van het schip te doorzoeken, maar ze vonden geen lijken.

Over de oorzaak van de ramp is nog niets bekend. Overlevenden zeggen dat ze een „bonkend geluid” hebben gehoord. „Er klonk een dreun en toen helde het schip plotseling over”, aldus de 57-jarige Yoo. „Beneden waren restaurants en winkels. De mensen die daar waren is het misschien niet gelukt om te ontsnappen”, vertelde hij.

De Sewol was dinsdagavond vertrokken uit de westelijke havenstad Incheon en zou woensdag aankomen bij Jeju. De 325 scholieren aan boord zouden daar 4 dagen blijven. Ze zaten op school in Ansan, iets ten zuiden van de hoofdstad Seoel.

De 146 meter lange Sewol was in 1994 gebouwd in Japan. Het schip bood plaats aan ruim 900 opvarenden. Het ongeluk met de Sewol kan de grootste scheepsramp in 20 jaar worden voor Zuid-Korea. In 1993 kwamen 292 mensen om toen de veerboot Seohae zonk.