Op het plein wappert de driekleur met wimpel. In de klas klinkt ”Oranje boven” uit tientallen kindermonden. Directeur Dick Altena -het rood-wit-blauw zit in z’n stropdas- krijgt het vanmorgen voor de kiezen. In allerijl moet hij de oudercommissie optrommelen om 130 bruine beschuiten te voorzien van oranje muizen. Het lekkers is om halfnegen bezorgd door de oranjevereniging van de gemeente Epe. Met een brief erbij. „Hoera, hoera, hoera! Er is een koningskind geboren.”

Vier moeders smeren in hoog tempo. Om kwart over negen meldt Judith dat er beschuiten te weinig zijn. „Als een speer naar de winkel en rollen erbij halen”, adviseert Altena. „Ga naar de Spar; daar kun je het op rekening laten zetten.”

Ook op de deur van groep 4/5 prijkt een foto van het nu nog naamloze prinsesje. De reactie van vader Willem-Alexander is erbij geplakt: „WA: Wolk van een dochter.” Lianne (8) hangt er een zelfgemaakte, fleurige strik naast.

De hele week zal het koninklijke nieuws op de Oener school, „een voluit protestants-christelijke”, te merken zijn, verwacht directeur Altena. „We gaan de klassen versieren en de kinderen zullen komende dagen veel tekeningen maken. Ook gaan we een felicitatieregister openen en opsturen naar Wassenaar.”

Omdat de gemeente Epe dit keer niet voor een aandenken zorgt -„dat hebben ze wel gedaan bij het huwelijk van Willem-Alexander en Máxima”- gaat Altena zelf iets regelen. „Ik denk aan een glas of een beker. Dat hoort gewoon bij zo’n unieke gebeurtenis.” Hij hoopt dat de kinderen het presentje deze week nog mee naar huis kunnen nemen. „Dat is afhankelijk van de bedrijven die ze leveren; die draaien natuurlijk op volle toeren.”

Klokslag tien uur zwaaien de lokaaldeuren open. Tientallen kinderen stromen naar de gemeenschapsruimte. Daar staan vijf schalen met beschuiten klaar. Glunderende gezichten. De kleinsten komen in colonne binnen. Handen op elkaars schouders. Bovenmeester Dick grijpt de microfoon. „Wat voor lied past hier bij?” Als uit één mond klinkt het Wilhelmus. Op de achterste rij ’waven’ drie meiden mee. Bij het ”Lang zal ze leven” gaan 130 paar handen op elkaar.

De korte ceremonie eindigt met een driewerf hoera. Eerst hard. „Nu een hele zachte voor in de babykamer”, vraagt Altena. „En nu een dubbele voor Willem-Alexander en Máxima.” De kinderen gehoorzamen graag. Moeders en leerkrachten delen de beschuiten uit. Sommige kinderen zetten hun tanden er direct in, anderen pikken de muisjes er één voor één af. „Lekker”, glundert een blonde kleuter. „Te veel boter”, bromt een meisje uit groep 8.

„Van wie heb je nu het beschuitje?” vraagt juf De Mik aan een kleuter. „Van sinterklaas”, antwoordt het ventje zonder blikken of blozen.