De VN-commissie kwam naar Syrië om een vergelijkbare aanval van 19 maart te onderzoeken. Die zou hebben plaatsgevonden in Khan al-Asal, in de buurt van de noordelijke stad Aleppo.

Deze commissie heeft uitsluitend mandaat van de VN-Veiligheidsraad om te verifiëren óf er in Khan al-Asal chemische wapens zijn gebruikt. De commissie hoeft dus niet te onderzoeken welke partij dit heeft gedaan (te weten het Syrische leger of de oppositie). Dit geeft al direct de beperkte slagkracht van de VN-commissie aan. Het is inmiddels immers zeker dat er op 19 maart chemische wapens zijn ingezet. De enige vraag die nog rest is daarom welke partij dit heeft gedaan, maar die zal de commissie niet beantwoorden.

Internationaal was er de afgelopen dagen een herhaling van het inmiddels voorspelbare scenario. Westerse landen aanvaardden onmiddellijk de beschuldiging dat het Syrische leger deze aanval zou hebben gepleegd. En Rusland wees met de beschuldigende vinger naar de Syrische oppositie en sprak van een „goed voorbereide provocatie die tot doel had de Genève-II-conferentie bij voorbaat te ondermijnen.”

De Verenigde Staten en andere westerse landen hebben meermalen gesteld dat met de inzet van chemische wapens een „rode lijn” zou worden overschreden, wat directe militaire interventie mogelijk zou maken. Er is niet uitdrukkelijk bij gezegd welke partij deze chemische wapens dan zouden moeten gebruiken. Dat betekent dat de landen die –net als in Libië in 2011– graag een NAVO-interventie in Syrië willen, eigenlijk wel belang hebben bij het gebruik van gifgas.

De grootste verdenking van het plegen van de chemische aanval gaat natuurlijk in de richting van het Syrische regime. Die beschuldiging roept wel enkele vragen op. In de eerste plaats waarom de Syrische regering chemische aanvallen zou uitvoeren letterlijk onder de neus van een speciale VN-commissie in Damascus. Zo’n daad kan namelijk suïcidaal zijn voor president Assad.

De oostelijke regio Ghuta bij Damascus is al meer dan een jaar in handen van allerlei gewapende islamitische milities. De luchtmacht van de regering heeft dit gebied de afgelopen maanden meermalen gebombardeerd. Het zou mogelijk zijn dat bij zo’n bombardement woensdag een opslagplaats werd geraakt waarin deze gifgassen waren opgeslagen. Er zijn immers wel aanwijzingen dat ook de gewapende oppositie beschikt over voorraden van chemische wapens.

Vorig jaar juni stelde het Vrije Syrische Leger immers dat het een militaire basis bij Aleppo had veroverd waar zich grote voorraden chemische wapens zouden bevinden. En in december veroverde de Jabhat al-Nusrabeweging (die aan al-Qaida is gelieerd) de Suleimanbasis bij Aleppo. Volgens sommige bronnen ontwikkelde het Syrische regime op die basis een chemisch wapen dat strikt geheim moest blijven.

Nog maar een paar maanden geleden, in mei, arresteerde Turkije twaalf al-Qaidaleden die ruim 2 kilo sarin bij zich hadden. Ze stonden op het punt dat dodelijke gas naar Syrië te smokkelen.

De wereld rilt deze week bij de beelden van grote aantallen onschuldige burgers die onder witte lakens liggen. Voor hun radeloze nabestaanden is het waarschijnlijk niet eens belangrijke welke partij verantwoordelijk is voor deze aanval.

Het conflict in Syrië is nu ruim twee jaar aan de gang. Velen hebben in die tijd de vrees uitgesproken dat in het land zich net zo’n sektarische strijd zal ontwikkelen als in Irak, waarbij verschillende bevolkingsgroepen elkaar bestrijden. Inmiddels zijn de gruwelen van Irak echter helemaal verbleekt.