De politie mag een aangehouden verdachte in eerste instantie maximaal zes uur op het bureau vasthouden voor verhoor. In die 6 uur telt de nacht niet mee. Als het voor het onderzoek nodig is, kan een officier van justitie bevelen dat de verdachte langer moet worden vastgehouden. Dat heet officieel in verzekering stellen. Dat mag (in uitzonderlijke gevallen) oplopen tot maximaal drie dagen en 15 uur. Dat geldt ook voor S.

Daarna moet een onderzoeksrechter –de rechter-commissaris– toetsen of de verdachte nog langer vastgehouden mag worden. De verdachte kan deze rechter vragen hem vrij te laten. De rechter-commissaris kan de voorlopige hechtenis van S. met twee weken verlengen. Een dergelijke zitting is niet openbaar.

Na die periode moet de raadkamer (bestaande uit drie rechters) van de rechtbank een oordeel vellen of er wel voldoende bewijs en ernstige verdenkingen zijn om de verdachte langer vast te houden. Ook deze zitting vindt plaats achter gesloten deuren. De verdachte kan dan maximaal drie maanden worden vastgehouden. Na die periode moet de zaak op een openbare zitting worden behandeld. Dat is in veel gevallen een zogenoemde pro-formazitting, waarin de stand van het onderzoek aan de orde komt. Dan bekijkt de rechtbank ook of een verdachte langer vast mag blijven zitten.

Pas als het onderzoek is afgerond, begint de rechtbank aan een inhoudelijke zitting. Dat kan in omvangrijke zaken dagen en soms wel weken duren.