De Waterbus meert om een uur of zeven gewoon af, hoewel het water hoog tegen de pontons staat. De elektronische borden waarschuwen dat er op sommige haltes sprake kan zijn van overlast. „Maar hier valt het mee. Het staat zelfs minder hoog dan vanmiddag”, constateert een echtpaar dat uitstapt bij de Merwekade. De vrouw neemt in het duister een paar foto’s. „Want het blijft een indrukwekkend gezicht.”

Dat is ook de mening van een bewoonster van de Wijnstraat die even poolshoogte komt nemen aan de waterkant. Eerder deze dag werd ze opgeschrikt door een brief van de gemeente dat haar auto hier niet meer geparkeerd mag staan. Van de mogelijkheden om zandzakken op te halen, heeft ze geen gebruikgemaakt. „Ik woon tweehoog; dat is het probleem niet. Maar mijn auto heb ik voor de zekerheid even weggehaald.”

Volgens de spraakzame Dordtse hing er ’s middags er een merkwaardige sfeer in dit deel van de historische binnenstad. „Een beetje sensatieachtig. Veel mensen met camera’s. Ik zag een moeder met een stel kinderen lopen. Die waren eropuit getrokken om het hoogwater te zien.”

Dan houdt ze het voor gezien. „Ik ga lekker terug naar de warme kachel.” Dat is geen wonder. Het is snerpend koud aan de waterkant. De regen geselt de spaarzame nieuwsgierigen in het gezicht. Een echtpaar krijgt echter geen genoeg van het schuimende water dat met de regelmaat van de klok over de kades klotst. „Hoogwater fascineert ons. We zijn allebei van 1953; misschien zijn we erfelijk belast. Eigenlijk valt het nog een beetje tegen. Aan de andere kant: gelukkig voor al de mensen die hier wonen. Wij hebben makkelijk praten. Ons huis staat aan de Groenmarkt. Compleet veilig.”

Bij het Melkpoortje en het Bolwerk hebben particulieren de ingang van hun woningen gebarricadeerd met rijen zandzakken. De uitbater van eetcafé Kantje Boord heeft hetzelfde gedaan. „We nemen het zekere voor het onzekere.” Op het Groothoofd met de luxebrasserie Bellevue klotst het water gevaarlijk dicht onder de walkant, de gierende wind jaagt de schuimvlokken tot bij de monumentale Groothoofdpoort. Verderop zijn kades en wegen afgesloten. Ook in de Wolwevers- en de Kuipershaven hebben bewoners massaal gebruik­gemaakt van de mogelijkheid zandzakken te halen.

„Ze zijn niet aan te slepen”, verzekert gemeenteambtenaar Kees van de Merwe, 
die samen met een collega een nieuwe lading zakken 
op de hoek van de Boomstraat en de Taankade deponeert. „Vanmiddag hebben we er 1300 afgeleverd en die waren in een oogwenk verdwenen. We hebben er inmiddels duizenden laten aanvoeren.”

Van de Merwe stelt vast dat het water de afgelopen uren wat is gezakt. „Vannacht verwachten we een nieuw hoogtepunt. Dan komt het water nog een paar decimeter hoger dan nu. Het wordt spannend. Wij blijven in touw.”

Tegen achten wordt het drukker. Mensen uit de buurt die poolshoogte komen nemen, maar ook ramptoeristen van elders. „De Kuipershaven stond toch blank? Dat zeiden ze op het nieuws”, klinkt het bijna beledigd. Een gezin uit Dubbeldam parkeert de auto op de Merwekade. „Even de kids uitlaten voor het slapen gaan. Spannend, dit!” Twee jongens van een jaar of tien rollen enthousiast uit de auto. Intussen informeert vader hoe laat het volgende kritieke punt wordt verwacht. „Halfdrie? Dan kom ik terug. Alleen.” Van de honderden zandzakken op de Taankade zijn er na een kwartier nog maar een paar over. Een vrouw uit de Boomstraat aarzelt: „Hebben we die echt wel nodig? Dat water komt toch niet bij ons?” Haar man dirigeert zijn gezin vastberaden naar de laatste pallet. „Allemaal één, jongens. Aanpakken, nu!”