Ontvlucht aan de droogte
LEBOI – Hij rende voor zijn leven, een watertank als enige handbagage. De regens bleven uit dit voorjaar, zijn vijftig koeien hadden niet genoeg te eten. Een voor een kwijnden ze weg, tot hij boer was zonder vee.
Vlak voor zijn vlucht trok Nur Aden Sadik (60) nog snel zijn tweede blouse aan, want de nachten zijn koud in Somalië. Sadik is rondtrekkende veeboer in het gebied rond Hagar, in Somalië. Hij leefde in een tent van takken, die hij dan hier, dan daar, opzette.
Ook zijn gezin leed honger. Zijn vrouw Ragmo stierf een maand geleden, uitgehongerd. Ze werd veertig jaar. Daarna overleed zijn oudste zoon Mohammed van drie. Voor zijn jongste, ondervoede, zoontje Abdi kon hij ook niets meer doen. Hij stierf in zijn armen, twee jaar oud.
Paniek overviel Sadik. Hij vreesde voor zijn eigen leven en ontvluchtte snel zijn geboortegrond. Hij rende ’s nachts, bang voor leeuwen, hyena’s en andere wilde dieren die, net als hij, wanhopig op zoek zijn naar water en, net als hij, honger lijden.
Overdag hield hij zich in struiken schuil voor bandieten, en dutte wat. Zodra de avond inviel ging hij weer op weg, en rende zo hard hij kon. Zo liep hij zes dagen alleen, toen kon hij zich aansluiten bij een groep stamgenoten, die al eerder het gebied rond Hagar ontvluchtte. Sadik koos voor de veiligheid van de groep en paste zijn snelle tempo aan aan de mensen die minder hard lopen dan hij.
Na zestien dagen lopen komt hij met zijn reisgenoten aan in Leboi, in Kenia. Ze zijn net de grens met Somalië gepasseerd. Even rust de groep uit in de schaduw van een struik. Dadik voelt zich slap en uitgeput. Tachtig kilometer hebben ze nog voor de boeg. Dan zullen ze eindelijk het einddoel van hun reis bereiken: het vluchtelingenkamp bij Dadaab. Ze zijn niet de enigen die zich in het kamp melden: bijna een half miljoen vluchtelingen hebben zich er al verzameld.
Nur Aden Sadik zal in het vluchtelingenkamp piekeren over wat hij zal doen als het eindelijk zal gaan regenen. Het vee van Nur Aden Sadik is dood en zijn geld is op. Hij ziet de toekomst somber in. „Ik wil niet terugkeren naar mijn land, al zou ik een hele nieuwe kudde koeien krijgen”, zegt hij beslist. „Het is voor mij onmogelijk ooit een nieuw bestaan op te bouwen.”
Fotograaf Jaco Klamer bezocht de Hoorn van Afrika. Deze week staat er elke dag op de buitenlandpagina een portret van een vluchteling.