„Eindelijk is het Chassépark helemaal klaar. We hebben bijna tien jaar in de rommel gezeten”, verzucht Grosfeld terwijl hij poseert voor de foto.

Hoe lang de overlast ook geduurd heeft, het resultaat mag er zijn. Het bijna 13 hectare grote kazerneterrein aan de rand van de Bredase binnenstad heeft een ware metamorfose ondergaan.

Het langwerpige terrein was tot het vertrek van defensie in 1993 een forse barrière aan de zuidkant van de binnenstad. Hoge hekken en strenge schildwachten hielden elke bezoeker tegen.

Anno 2011 ligt er een parkachtig terrein met een combinatie van oude kazernegebouwen en hypermoderne woontorens, ontworpen door bekende architecten volgens een stedenbouwkundig plan van Rem Koolhaas.

Enkele studenten zitten in de kuil recht voor de ingang van het museum met elkaar te praten. Een oudere man hangt op een bankje te dutten in de zon.

„Dit park moet de verbinding zijn tussen het oude centrum van Breda en de nieuwere wijken buiten de singels”, zegt Grosfeld. „Maar veel inwoners van de stad hebben nog steeds de neiging om dit park te mijden. Het zit bij hen zo tussen de oren dat het hier verboden gebied is, dat raken ze niet zomaar kwijt.”

Breda en militairen zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Ooit had de stad vijf grote kazernes, waarvan de Koninklijke Militaire Academie (KMA) de bekendste is.

Tijdens de Tachtigjarige Oorlog was Breda een belangrijke grensstad, zegt Grosfeld. „Wie vanuit het zuiden wilde optrekken naar Holland, moest langs Breda. Er is veel gevochten om de stad.” Heel bekend is de list van prins Maurits om de vesting te veroveren met behulp van een turfschip vol soldaten.

Na de Vrede van Munster behoorde Breda tot een verdedigingslinie van Bergen op Zoom tot Grave. Pas in 1870 werd de vesting Breda opgeheven omdat het gevaar van militaire invallen vanuit het zuiden bezworen was.

De wallen werden vlak gemaakt en in 1898 verrees aan de zuidkant van de stad de Chassékazerne met een 20 hectare groot oefenterrein. Het 6e Regiment Infanterie leefde met zo’n 2000 man in de kazerne tot de meidagen van 1940.

De Duitsers gebruikten Chassé voor de opleiding van de Kriegsmarine. Na de oorlog was het vooral de artillerie die de legerplaats bevolkte. Na het einde van de Koude Oorlog vertrok de artillerie naar schietkamp ’t Harde en kwam de kazerne leeg te staan.

Breda’s Museum was toen gehuisvest in een klein pand aan de Grote Markt. „Ik heb onmiddellijk mijn vinger opgestoken om te vragen of wij naar het leegstaande hoofdgebouw mochten verhuizen. Uiteindelijk is dat gelukt,” aldus Grosfeld.

Het museum maakt volgens de directeur nu deel uit van het cultureel centrum van Breda. „We zitten op een cruciaal punt: tussen de oude binnenstad en de wijken buiten de singels. Vrijwel alle culturele instellingen zijn in de buurt gevestigd. Ideaal.”

Dit is het tweede deel in een serie over kazernes die een andere bestemming kregen.

Chassé

David Hendricus Chassé (geboren in 1765) heeft zowel voor als tegen Napoleon gevochten. Als patriot moest hij na de Pruisische inval vluchten naar Frankrijk. Daar vocht als hij luitenant-kolonel in het Bataafs Legioen voor Napoleon in Spanje. Voor zijn verdiensten werd hij verheven tot de adelstand. In 1815 kwam hij weer in Nederlandse dienst en leidde de 3e divisie tijdens de Slag bij Waterloo tegen Napoleon. Tijdens de Belgische opstand organiseerde Chassé het artilleriebombardement op Antwerpen, waarbij honderden Belgen om het leven kwamen. Na terugkeer voerde hij van 1834 tot 1839 het bevel over de vesting Breda. Daar overleed hij in 1849.