Aarzelend vormen zich dinsdagmiddag twee rijen toeschouwers bij de Neue Wache. Koningin Beatrix zal daar een krans leggen. Het gebouw is sinds 1931 het monument voor de slachtoffers van oorlog en geweld. Binnen staat een beeld van een moeder met een dode zoon.

„Wat is hier aan de hand?” „Wie komt hier?” „Een geweer, militairen!” Het zijn een paar vragen die klinken in het publiek. Aan de militairen en de cameramensen is te zien dat er iets staat te gebeuren. Het merendeel van de omstanders weet echter niet dat koningin Beatrix in de stad is.

Veel toeristen vinden het een leuk extraatje dat ze de koningin in Berlijn tegenkomen. „Aha, koningin Beatrix, dan blijven we even staan”, zegt een Frans stelletje.

Een toerist uit India neemt de aankomst van de koningin en haar gevolg met interesse op. „Queen Beatrix? Nooit van gehoord. Uit welk land?” Wel wil hij weten welke vlag de Nederlandse is. Er wapperen er naast de Hollandse driekleur nog drie: die van Europa, die van Duitsland en die van Berlijn.

Een Berlijns echtpaar is wel op de hoogte van het staatsbezoek. „Ja, wij wonen hier vlakbij. Nu we er zijn, kijken we even.”

Drie Nederlandse vrouwen vinden het leuk dat ze koningin Beatrix op hun „eigen fototoestelletje” kunnen vastleggen. Ze zijn in Berlijn voor een kunstreis - „veel musea bezoeken.” Dat ze nu de koningin tegenkomen is mooi meegenomen. Al vindt een van de drie het wel goed. „Ik zal niet zo snel gaan staan wachten voor de koningin. Ik heb niks tegen haar, maar ik zal de moeite er niet voor nemen.” Toch geeft ze nog wel een complimentje: „Wat ziet Máxima er mooi uit!”

Na geen tien minuten vertrekt koningin Beatrix weer. Een enthousiaste Duitser brult: „Leve de koningin. Hoog, hoog, hoog”, terwijl zijn hand de lucht ingaat. Even schrikken de omstanders, maar de man bedoelt het goed. Hij uit zijn enthousiasme op een volumerijke wijze. De koningin moet het gehoord hebben. Een mooie herinnering aan Berlijn.