De advocaten blijven erbij dat Kamerleden niet bevoegd zijn om onderzoek in te stellen naar andere Kamerleden. Ook vinden zij dat Arib zich niet had kunnen verweren tegen de beschuldigingen, omdat die anoniem waren. De uitspraak raakt volgens de advocaten „de democratische rechtsorde. Het vonnis van de rechtbank legitimeert een onderzoek dat een gevaarlijk precedent heeft gecreëerd waarin volksvertegenwoordigers vogelvrij verklaard kunnen worden op basis van anonieme beschuldigingen. Dit gaat verder dan de persoonlijke situatie van Khadija Arib.”

De rechter oordeelde dat een onderzoek rechtmatig was, omdat Arib als Kamervoorzitter niet zomaar een Kamerlid was. Haar voorzitterschap betekende een „te onderscheiden rol met takenpakket”. Bovendien was de Tweede Kamer als werkgever verplicht de signalen tegen Arib serieus te nemen en op feitelijke juistheid te onderzoeken. „Die werkgeversplicht vervalt niet als een onderzoek mede gericht is op iemand met een bijzondere hoedanigheid, zoals een onafhankelijk Kamerlid.”