De positie van sultan Qaboos bin Said staat niet op het spel; hij is nog steeds geliefd. De betogers eisen meer inspraak, minder corruptie en meer geld en banen, aldus de politieke activist Basma al-Rahji tegen de Arabische nieuwszender al-Jazeera. De onrust lijkt een streep te halen door het bezoek van koning Beatrix volgende week aan Oman.

Oman onderging een dramatische verandering sinds Qaboos aan de macht kwam. Hij zit sinds 1970 in het zadel (zijn familie regeert al sinds 1744) toen hij met hulp van Britse adviseurs zijn vader Said bin Taimur afzette. Oman was op dat moment een armoedige en gesloten, bijna middeleeuws aandoende samenleving met gewelddadige interne conflicten.

De nieuwe leider maakte een einde aan de binnenlandse onrust en zette de deuren naar de buitenwereld open.

Repressieve wetgeving verdween en tegenstanders van zijn vader kregen amnestie. Duizenden Omani’s keerden uit ballingschap terug naar huis. Een gewapende linkse rebellie in de provincie Dhofar bestreed Qaboos met harde hand. Tegelijk verleende hij gratie aan rebellen die zich overgaven. De opstandelingenbeweging stierf een stille dood in de jaren tachtig van de vorige eeuw.

Met dank aan de groeiende olie- en gasinkomsten kon Qaboos het land moderniseren. Prioriteit kreeg de ontwikkeling van het onderwijs. Het resulteerde in 1986 in de opening van de eerste universiteit van het land. Nu kent het ook drie private universiteiten en twintig private opleidingen in hoger onderwijs. Verder stroomde veel geld naar de opbouw van de infrastructuur.

De overheid is voor zijn inkomsten nog steeds grotendeels afhankelijk van de olie- en gasexport. Shell is hierbij een belangrijke partner. De oliereserves zijn beperkt en de laatste jaren probeert Qaboos de economie te verbreden onder meer om banen te creëren voor de steeds hoger opgeleide jonge bevolking. Toerisme is een belangrijk speerpunt geworden. Daarnaast probeert hij het land minder afhankelijk te maken van buitenlandse arbeiders.

Op politieke vlak betrok sultan Qaboos het volk bij de besluitvorming bijvoorbeeld door de instelling van een gekozen Majlis al-Shura die de regering adviseert. De 84 gekozen leden van de Majlis onderzoeken en adviseren over wetgeving. Ook kunnen ze ministers ondervragen. Maar ze mogen geen wetten maken en over Financiën, Buitenlandse Zaken, Veiligheid en Defensie hebben ze niets te zeggen.

De 70-jarige Qaboos blijft alle touwtjes in handen houden. Hij benoemt de ministers en partijen zijn niet toegestaan. De pers wordt gecensureerd. Evenals elders in het Midden-Oosten lijken de inwoners hier genoeg van te hebben. De populaire Qaboos heeft al wat concessies gedaan, maar het is de vraag of de mensen hiermee genoegen nemen.