en van Couperus overal een vleugop Scheveningen aan, de villawijk

die kwijnt en zich Eline Vere heugt.

Maar in de binnenstad staan ze te kijk,

deurwaardershuizen met de harde deugd

van Katadreuffe die zijn doel bereikt.

Ik drink twee werelden, in ene teug.

Den Haag, je tikt er tegen en het zingt.

In de passage krijgt de klank een hoog

weergalmen en omlaag een fluistering

tussen de voeten over het graniet;

rode hartkamer die in elleboog

met drie uitmondingen de stad geniet.

Gerrit Achterberg

(uit: Ode aan Den Haag , Amsterdam 1953)